ငါမေျပာဘူးလားမိယမံု…ငါနင့္ကိုမခ်စ္ခဲ့ပါဘူးလို ့
.
ဒီ လို ပါ ပဲ …. …. …..
အဲ့ဒီညေတြဆို
စာရြက္အလြတ္ေတြထဲ
၀င္၀င္ပုန္းျဖစ္တယ္………..။
သတ္ကြင္းကိုေတာင္
ပန္းခင္းထင္ခဲ့တဲ့ေကာင္
တံလွ်ပ္ပ်စ္ပ်စ္ထဲမွာ
နစ္ေနတုန္းပဲ……
…….
သိပ္ဟုတ္တာေပါ့…မိယမံုရယ္
ေမွ်ာ္………စင္……..ဆိုတာ
အလြမ္းေတြနဲ႔
တည္ေဆာက္ထားတဲ့
ဥယ်ာဥ္ေပါ့……….
နင္ငါ့့ကိုႏႈတ္ဆက္ကာနီး
အမွတ္တရအျဖစ္
တက္ၾကည့္ဖူးပါတယ္
ဟုတ္တယ္……
အဲ့ဒီတစ္ေခါက္ပါပဲ
ခုထိ……
ငါျပန္မဆင္းတတ္ေတာ့ဘူး။
ဘယ္လိုေမးလိုက္တယ္….
စကၠန္႔တိုင္းသတိရေနပါတယ္လို ့
ငါမေျပာခ်င္ဘူး……
နင့္အေၾကာင္းစဥ္းစားမိတိုင္း
စီးကရက္နဲ႔မီးျခစ္ထုတ္
အခုဆို…..
ငါ့အဆုတ္က
ေလကိုေတာင္မမွတ္မိေတာ့ဘူး။
ငါလည္းမွားခဲ့ပါတယ္
မိယမံု…………..
နင္နဲ ့ပတ္သက္ရင္
ေသေသသပ္သပ္ကို
မွားခဲ့တဲ့ေကာင္ေပါ့…
ဒါေၾကာင့္လည္း
ကံနတ္ဘုရားရဲ႕ဓားက
အသြားႏွစ္ဖက္ပါမယ္လို ့
မယံုခဲ့တာေပါ့……။
ေအးေလ……………….
နင္ေျပာတာလည္း
ဟုတ္ရင္ဟုတ္မွာပါ
ကံၾကမၼာကငါနဲ႔မွမခင္တာ
သူ ့အစီအစဥ္ေတြအေၾကာင္း
အတိတ္စိမ္းေလာက္ေတာင္
မျပခဲ့ဘူး။
ျမက္တစ္ပင္ပါ…
ေလလာရင္တိမ္း
ယိမ္းႏြဲ႕ရုံနဲ႔တင္လံုေလာက္ပါတယ္
ငါ့အေၾကာင္းလား…….
မသိခ်င္ေတာ့ပါနဲ ့ မိယမံုရယ္….
သခၤ်ဳိင္းျဖစ္မယ့္စကားမို ့
အသံထြက္ကိုက
မီးခိုးေစာ္နံမယ္။
ဒါနဲ႔နင္မ်က္ႏွာလည္းမေကာင္းပါလား
သူနင့္ကိုဂရုမစိုက္ေတာ့လို ့လား…
သူနင့္ကိုမခ်စ္ေတာ့လို ့လား…..
သူတီရွပ္ေတြ၀တ္လို ့လား….
နင္စိတ္ေကာက္ရင္
ဘယ္လိုေခ်ာ့ရမယ္ဆိုတာ
သူ မသိလို႔လား….
ေဟာ…ေျပာရင္းနဲ႔မ်က္ရည္ကက်လာျပန္ျပီ
ေတာ္ေတာ့္….မငိုနဲ ့ေတာ့…ေနာ္
နင့္အလိုက္ေတြသူသိေအာင္
ငါ့ရင္ဘတ္ကိုဖြင့္ျပျပီး
အလြတ္က်က္ခိုင္းလိုက္မယ္….
တိတ္ေတာ့ေနာ္…မိယမံု။
ကဲ…ကဲ……..
နင့္ကိုပံုျပင္တစ္ပုဒ္ေျပာျပမယ္
ဟိုးေရွးတုန္းက
ဟာသတစ္ပုဒ္ေပါ့….
ေနပူက်ဲက်ဲမွာ
ေန႔နဲ႔ညလိုလြဲခဲ့တယ္ေနာ္..မိယမံု
နင္ကလက္ဖမိုးဘက္မွာေစာင့္
ငါကလက္ဖ၀ါးဘက္မွာေစာင့္နဲ႔…
ငါတိုးတိုးေလးဆုေတာင္းေနတယ္….
မရယ္ဘူးဆိုရင္ေတာင္
တစ္ခ်က္ေလာက္ ျပံဳးလုိက္ပါ…
လုပ္ပါ……….
တစ္ခ်က္ေလာက္ပဲ…
ျပံဳးလုိက္ပါ…မိယမံု….
ျပတိုက္ထဲက
သက္တမ္းကုန္သြားတဲ့
(၃) နွစ္ကို
ဖုန္ခါရင္းျပန္နမ္းၾကည့္ခ်င္လို ့ပါ။
ၾကည့္…ၾကည့္…..ၾကည့္…..
နင္ျပံဳးလာျပီ
ငါ့ရာဇ၀င္အခန္းဆက္တိုင္းမွာ
အဲ့ဒီမ်က္၀န္းေတြကို
ငါအလြမ္းတတ္ဆံုးပဲ…….
ေသမင္းနံပါတ္နဲ ့ေဆာက္တဲ့
ဧကရာဇ္သားအတိတ္ျမိဳ ့ရုိးေပၚက
ပထမဦးဆံုးသခင္မကို
ေမ့သြားျပီထင္လို ့လား…
ယံုၾကည္တယ္ဆိုရင္ေတာင္
ငါ့ဆီျပန္မလာပါနဲ ့ေတာ့…..မိယမံု။
ထားလိုက္ပါေတာ့….
ထားလိုက္ပါေတာ့…..မိယမံု
အခ်ိန္တန္ရင္
အိမ္ျပန္ၾကရမွာပဲ…..
ငါတို ့ႏွစ္ေယာက္ရဲ ့
ေရစက္ကို
ပတ္၀န္းက်င္က
ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္
ျမွဳပ္ႏွံသျဂၤိဳလ္ျပီးျပီပဲမဟုတ္လား…..။
လမင္းေတာင္
လင္းၾကက္တြန္ျပီ….
ငါတို ့……….
သင့္မသင့္ဆိုတာေတြ
ထည့္စဥ္းစားရေတာ့မယ္
တံတားေတြအေၾကာင္းထက္
တံတိုင္းေတြအေၾကာင္းကို
ပိုစဥ္းစားရေတာ့မယ္….မိယမံု
နင့္အမ်ိဳးေတြေရွ ့မွာဆို
ငါ့ကိုမေခၚပါနဲ ့…….
မ်က္လံုးနဲ ့ရယ္ျပရင္ကိုျဖစ္ပါတယ္။
ဒီေတာ့………………
နင္…….
မ်က္မွန္အျမဲတမ္းတပ္ပါ
အိပ္ေရး၀၀အိပ္ပါ…….
အေခြမွန္မွန္ငွားပါ……..
အသက္မွန္မွန္ရႈပါ……..
ငါ့အေၾကာင္းစဥ္းစားမိရင္ေတာ့
မီးသာပိတ္ပစ္လိုက္ပါ…..
ငါလား……….
ဒီ လို ပါ ပဲ …. …. …..
အဲ့ဒီညေတြဆို
စာရြက္အလြတ္ေတြထဲ
၀င္၀င္ပုန္းရဦးမယ္………..။
တယ္ရီ
1.10.2011
10:00 PM
-----------------------------------------------
ငါမေျပာဘူးလား မိယမံု...
ငါနင့္ကိုမခ်စ္ခဲ့ပါဘူးလို႔ (2)
.
ျဖတ္သြားျဖတ္လာ
ေလာကြတ္မ်ိဴးေတာ့မဟုတ္ဘူး…
မေပးႏုိင္ေတာ့သူနဲ႔
မယူႏိုင္ေတာ့သူၾကား
သူငယ္ခ်င္းဆိုတာျခားျပီး…လြမ္းတယ္။
အဆင္မွေျပပါေလစ……မိယမံု။
“ငါတို ့အားလံုးေျပာင္းလဲသြားတယ္ေနာ္”
ေနရာေဒသအရအေရာင္ေျပာင္းလဲ
အေပၚယံေၾကာတင္းေနတဲ့ေရခဲေပမယ့္
ငါလည္းေရပါပဲ …. ယမံုရယ္။
အခ်စ္ဟာ
အခ်ိန္ကာလကိုေက်ာ္ျပီး
မေတြးေခၚႏိုင္ဘူးလို႕လည္း
သူမယံုၾကည္ထားပံုရတယ္။
အရင္လိုသစ္ရြက္လႈပ္ရင္ရီတုန္းပဲလား…..မိယမံု။
နင္ေျပာတာမွန္ပါတယ္……
ငါတို ့ကေလးေတြမွမဟုတ္ေတာ့တာ
ငါသိခ်င္တယ္…ယမံုရယ္
အခ်စ္ဟာ
ငယ္တုန္းရြယ္တုန္းပဲေလာင္ကၽြမ္းလို
့ေကာင္းတဲ့
ေကာက္ရုိးလိုပဲလား…….။
ထားပါ……….။
ကိုယ့္အတၱကိုယ္ပဲ
ငါတို ့ျပန္ဖတ္ရေအာင္။
“ကၽြန္မ သူ ့ကိုပဲ ခ်စ္တယ္။ “
နားလည္ပါတယ္….
ဘယ္လိုနည္းပညာနဲ႔မွ
ေဆးမမွီတဲ့အဲ့ဒီေရာဂါကို
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကင္ဆာလို ့ေခၚတယ္။
ေရခ်ိန္လြန္သြားတဲ့ေမတၱာတရားဆီက
ငါဘာကိုမ်ားထပ္မံေမွ်ာ္လင့္ရဦးမလဲ။
နင့္ကိုမျပဖူးတဲ့ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ရွိတယ္ဆိုရင္
ေခါင္းစဥ္ဟာ ေၾကကြဲျခင္းလို ့အမည္ရမယ္။
အနီေရာင္ၾကတ္ေျခခတ္ေတြကိုျမင္တိုင္း
ငါ့ကိုမုန္းပါ။
ယံုၾကည္ခ်က္ခ်င္းတူေပမယ့္
အသံထြက္ကြဲခဲ့တဲ့ေနာက္ေတာ့
အနာဂတ္ကငါ့ကို
ရႈိက္သံေတြနဲ႔ပဲတန္တဲ့ေကာင္တဲ့။
ဒါနဲ႕ငါလည္းစာအုပ္ကိုပိတ္လိုက္တယ္…။
ရပါတယ္….။
ေက်းဇူးလည္းမတင္ပါနဲ ့
ေပးလိုက္ျပီဆိုကတည္းက
ျပန္ရဖို ့ဆိုတဲ့အေတြးပါ ထည့္ေပးလိုက္တယ္။
နင္လိုအပ္တဲ့ အခ်ိန္မွသာသတိရပါ။
“ငါဖုန္းခ်လိုက္ေတာ့မယ္………………….မိ ယ မံု
။"
တယ္ရီ
4.5.2012……5.6.2012
-----------------------------------------------
ငါမေျပာဘူးလား မိယမံု...
ငါနင့္ကိုမခ်စ္ခဲ့ပါဘူးလို႔ (3)
.
၀င္ေနတဲ့အသံေတြျပန္ထြက္လာရုံပဲလား မိယမံု
ေနာက္ဆံုးေတာ့ကိုယ့္မ်က္ႏွာကအမာရြတ္ေတြျပန္စမ္းရင္း
ေနာက္ဆံုးေတာ့ခရီးစဥ္လက္မွတ္ေတြအကုန္စုတ္ျဖဲပစ္ရင္း
ေနာက္ဆံုးေတာ့ကိုယ့္လိပ္စာကိုယ္ျပန္မွတ္မိသြားရင္း
ကံတရားကိုရယ္သံစံုစံုလင္လင္နဲ႕ဧည့္ခံႏိုင္ခဲ့ျပီမဟုတ္လား
ပံုစံမ်ိဳးစံုနဲ႕ ငါတို ့နီးခဲ့
ပံုစံမ်ိဳးစံုနဲ႕ ငါတို ့ေ၀းခဲ့
တစ္ေယာက္အတြက္
တစ္ေယာက္မဟုတ္ဘူးဆိုတဲ့ေနရာေရာက္ရင္
ငါတိို ့ႏွစ္ေယာက္လံုးစကားလမ္းေၾကာင္းလႊဲခဲ႕ၾကတယ္
ရယ္ၾကရေအာင္…….ယမံု…….ရယ္ၾကရေအာင္
တစ္ခုခုကိုအေၾကာင္းျပျပီးငါတို
့ေတြေ၀ၾကရေအာင္
ဒါမွမဟုတ္ရင္ငါတို
့ဟာသကိုတျခားသူေတြရသြားၾကလိမ့္မယ္
နင့္လကၡဏာကိုေတာင္ကိုင္မၾကည့္ဘူးပဲ
နင့္အနာဂတ္ကိုေျပာေတာ့နင္အံ႕ၾသတယ္
ငါ့ကိုနားမလည္ဘူးဆိုတဲ့နင့္ကို
နားမလည္တာငါအံ႕ၾသတယ္
လိုအပ္ခ်က္ဆိုတာ
ျပတ္သြားတဲ့ဖိနပ္မွာ
အကူအညီေပးထားတဲ့အပ္ခ်ိတ္ပဲမလား
တိမ္ေတြဘယ္ေလာက္စိုရႊဲခဲ့စိုရႊဲခဲ့
မိုးမရြာတာကမိုးမရြာတာပါပဲ
လက္သီးထဲပန္းပြင့္ဆုပ္ျပီးအထိုးခံလိုက္ရတယ္။
နင္က…………………….
ဒဏ္ရာရထားတဲ့လူရႊင္ေတာ္တစ္ေယာက္ကိုေမ့သြားတယ္
စိတ္နဲ႕ထိန္းခ်ဳပ္လို ့ရတဲ့စက္ရုပ္တစ္ရုပ္ကိုေမ့သြားတယ္
ရုတ္ရုတ္သဲသဲအလြဲေတြနဲ႕ညေနခင္းကိုပဲသတိရတယ္
ငါက………………………
ဖိတ္စာမပါဘဲ၀င္လာတဲ့အိမ္တိုင္ရာေရာက္ေစာ္ကားျခင္းကိုေမ့သြားတယ္
သီးႏွံေတြအကုန္ပုတ္သိုးသြားေစတဲ့ရာသီကပ္ဆိုးတစ္ခုကိုေမ့သြားတယ္
ဒ႑ာရီဆန္ဆန္အရူးလုပ္ခံရျခင္းကိုၾကည္ႏူးမႈ႕တစ္ခုလိုသတိရတယ္
ဒီလိုနဲ႕…………………….
ဆုေတာင္းခဲ့ဖူးတဲ့
ျပန္ဆံုမွာပါဆိုတဲ့ေန႕မွာ
ျပန္ဆံုၾက
ရယ္ေမာၾက
စကားလံုးေတြနဲ႕ကစားၾက
စိတ္ကူးေတြအရြယ္ေရာက္ပဲေစာလြန္းသြားတာလား။
လူမႈ႕ေရးဆိုတာငါတို
့သင္ရိုးမွာအသစ္တိုးသြားတဲ့ဘာသာ
နင္ကနင္မဟုတ္ေတာ့သလို ငါကငါမဟုတ္ေတာ့ဘူး
တေယာက္အၾကည့္ကိုတစ္ေယာက္ဆီမွာထားခဲ့
ဒါေနာက္ဆံုးပဲ…………………………………….
တက္တူးေတြကိုယ္စီနဲ႕
ငါတို ့ဟာအားျပန္သြင္းလို
့မရေတာ့တဲ့ဓါတ္ခဲ
ငါ့ေဆးကိုနင္မလိုေတာ့သလို
နင့္မီးကိုလည္းငါမလိုေတာ့ဘူး။
တယ္ရီ
6.4.2013
-----------------------------------------------
ငါမေျပာဘူးလား မိယမံု
ငါနင့္ကိုမခ်စ္ခဲ့ပါဘူးလို႔ (4)
.
မွားမွာေၾကာက္တဲ့သူဟာ
မွားကိုမွားတာပဲ
ဇာတ္ေကာင္ေတြမ႐ွိတဲ့ပံုျပင္ဟာ
ဘယ္လိုျဖစ္လာခဲ့သလဲ
တစ္ေနရာရာကိုေငးရမယ့္အရြယ္မဟုတ္ေတာ့ဘူးလို႔
တစ္ေနရာရာကိုေငးရင္းငါေျပာဆဲ
ဘာေတာင္းပန္စရာမွမ႐ွိတဲ့အခါ
ဘာကိုငါသြားေတာင္းပန္ရမလဲ
တခ်ိဳ႕ ဝကၤဘာေတြဟာ
မ်ဥ္းေျဖာင့္တစ္ေၾကာင္းအေပၚမွာပဲ
မင္းနားလည္မယ္ထင္လို႔
ငါနားလည္ခဲ့
လွပါတယ္
အမွားကိုပဲ႐ွာခဲ့တဲ့ငါတို႔
အမွားကလြဲဘာရခဲ့သလဲ
တကယ့္အသိေတြဟာဆက္ေနာက္ၾကေနဦးမွာပဲ
အျဖစ္ေတြဟာမွားၿပီးအပ်က္ေတြဟာမွန္ခဲ့တယ္
မၾကားေအာင္ဆိုတဲ့သီခ်င္း
မေရာက္ေအာင္ပို႔တဲ့စာ
မျမင္ေအာင္ဖြက္ခဲ့တဲ့စိတ္နဲ႔
မသိေအာင္ေပးခဲ့တဲ့အိပ္မက္ေတြ
ဒဏ္ရာဟာတကယ္နက္တဲ့အခါ
ဘာအသံမွမထြက္ႏိုင္႐ွာဘူး
ငါေတြးသလိုမင္းလည္းေတြးမွာပါ ယမံု
မသိဘူးဆိုတာေတာင္ငါတို႔မသိခဲ့ၾကဘူး
ဆန္းၾကယ္မႈဟာဘယ္ေလာက္ေတာင္႐ိုး႐ွင္းခဲ့သလဲ
မင္းမွန္ကြဲစေတြလႊင့္ပစ္ပါ
ငါ့မွန္ကြဲစေတြငါဆက္သိမ္းထားမယ္
Happyending ဟာ ငါနဲ႔လြဲရင္
မင္းအတြက္အဆင္ေျပႏိုင္ရဲ႕
မင္းလုပ္ႏိုင္တာဘာလဲ
ငါလုပ္ႏိုင္တာဒါပဲ
ငါဆုေတာင္းပါတယ္
ငါ့ဆုေတာင္းေတြမျပည့္ဖို႔ပဲ။
တယ္ရီ
17.1.2017 4:00PM
***ေဆာရီး တခုေျပာစရာက်န္သြားလို႔ အရင္ ၁
၂ ၃ တုန္းကတေယာက္ ေယာက္ကို နာမ္စားယူၿပီးေရးခဲ့ေပမယ့္ ခုတပုဒ္ကေတာ့ နာမ္စားမဟုတ္ပါ
ကဗ်ာ သာလ်င္ျဖစ္သည္။
