ဆုရီဖတ္စာ

စကားဦး  



ဘယ္အရာ၀တၱဳမွ တကယ္ရွိမေနခဲ ့ဘူး

အခ်ိန္ကာလမ်ားစြာစြာသစ္ေနခဲ ့တဲ ့ ဒဏ္ရာအေဟာင္းေတြနဲ ့

ကြ်န္ေတာ္ ခင္ဗ်ားတို ့ဆီ

အသံပါတဲ ့ညေနတစ္ခုလက္ေဆာင္ပါးလိုက္တယ္ ..။





သိမႈမွာ အက္ကြဲေနတဲ ့ ဂီတသံနဲ ့

ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ျပန္ျပီးဖ်ားေယာင္းေနရ

ေထ့ေထ့ေငါ့ေငါ့ရယ္ေမာေနတဲ ့ ပြင့္ဖက္ကေလးေတြရယ္

ပါးကြက္ၾကားကေလးရယ္

သူမရယ္ဟာ

ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ တန္ဖို းျမင့္အိမ္မက္တစ္ခုျဖစ္ခဲ ့တယ္

သူမျပန္မလာေသးဘူး..။





ဟုတ္တယ္

သူမျပန္မလာေတာ့ဘူးေလ

ျဖဴစြတ္စြတ္နွင္းပန္းကေလးေတြနဲ ့

ယာေတာခင္းေပၚျဖတ္ေလွ်ာက္သြားတဲ့

ေလညင္းေတြေတာင္ အိုမင္းလာခဲ့

သူမသိပ္ျမတ္နိုးတဲ ့ ပန္းေရာင္ဆြယ္တာ အက်ီေလးနဲ ့

လက္သပ္ေရေမႊးပန္းကေလးေတြနားေတာင္

သူမျပန္မလာေတာ့ဘူး..။





နံနက္ခင္းဟာ ေသြးသံတရဲရဲေအာ္ျမည္ေနျပီ

အမွန္တရားရဲ့ဧည့္ခန္းမွာဘယ္သူအခန္ ့သား၀င္ထိုင္ေနသလဲ

ေရာင္စံုစကၠဴေလးေတြ စြန္လုပ္ျပီးအမွတ္တရဆီပို ့လႊတ္မိတယ္

သူမတကယ္ေရာ ရွိေနတာဟုတ္ရဲ့လား

ကြ်န္ေတာ္မသိနိုင္ခဲ့ဘူးညေန..။





စိတ္အေသစေတြနဲ  ့အယူ၀ါဒေတြပဲ

ဲျပတင္း၀မွာ တဖြားဖြားလာစင္ကုန္ရဲ့

ေမတၱာတရားကို အလွ်ားလိုက္ခ်ခင္းမိဖို ့

ဒဏ္ရာနဲ ့ ညေနေတြ တူးဆြခဲ ့ရ





ဘယ္အတြက္ေၾကာင့္ပဲရရ

ကြ်န္ေတာ္ရတဲ ့ဆုဟာ မလွပခဲ ့ဘူး

ေက်နပ္ခဲ ့တယ္

သူမအတြက္ ကြ်န္ေတာ္ဟာ ဆုျဖစ္ခဲ ့တယ္

သူမရယ္ကေတာ့ျပန္မလာျဖစ္ခဲ့သူ.။





အဲ့ဒီလိုနဲ ့ပဲ.....။





" ဆု ရီ ဖ တ္ စ ာ "



(၁)





ဆု

နင့္နာမည္ ဆုတဲ့လား

ဆုတစ္ခုပဲ ျဖစ္လိမ့္မယ္..။





ငါထင္မိတယ္ဆုရီ

ဆက္ေရးဖိုု ့က်န္ေနတဲ ့ ဒုကၡေတြနဲ ့

့ငါတို ့ျဖစ္တည္လာၾကသလား

နင့္အမွန္တရားေတြနဲ ့ ငါ့ကိုကာထားပါ

နူးညံ့ညင္သာတဲ့ လက္ဖ၀ါးျပင္ေလးဟာ

ငါ့အတြက္ အိပ္စက္ျခင္းတစ္ခုျဖစ္ေကာင္းျဖစ္နိုင္တယ္

ဘ၀ဆက္တိုင္းေညာင္ပင္ေတြ မစိုက္ပ်ိဳးမိဖို ့

ငါတို ့ဆုေတာင္းခဲ့ၾကတာပဲ

ေန၀င္သြားျပန္ျပီေပါ့ ဆုရီ ..။





ဟုတ္တယ္

လြန္ခဲ့တဲ့နွစ္ကာလက ေႏြရက္ေတြမွာ

ငါတို ့ ဘယ္လိုရွင္သန္လာသလဲ ငါမသိဘူး

အျခားေသာ ျဖစ္တည္မႈေတြစိုက္ပ်ိဳးေနခဲ့လို ့ငါ့ကိုယ္ငါမသိဘူး

လြတ္လပ္ျခင္းေဘာင္ထဲ တိတိက်က်ေလွာင္ပိတ္ေနခဲ ့လို ့မသိဘူး

နင္သိထားတဲ့ အမွန္တရားဆိုတာလည္း ငါမသိဘူး

အဲ့ဒီအတြက္

နင္အားရပါးရ ရယ္ပါေပါ့ဆုရီ..။





နင္ဟာ

free style ၀တ္တက္တယ္

ဓါတ္ပံုရိုက္ရတာ ၀ါသနာပါတယ္

တစ္ခါတစ္ခါ အရွက္သည္းသည္း

ျပီးေတာ့

၀မ္းနည္းစရာရွိရင္ ၀မ္းနည္းမယ္

ေကာ္ဖီဆို ခါးခါးပဲေသာက္တယ္

အကုန္လံုးေပါ့ ဆုရီရယ္

ငါ့သစၥာတရားကလြဲရင္

အျခားအရာေတြအားလံုးကို

ငါသိေနခဲ့တာေပါ့..။





အရင္နွစ္ေတြလိုပဲ

ေကာ္ဖီေတြပဲ ပိုေသာက္ျဖစ္တယ္

၂ ၾကိဳးျပတ္ေနတဲ ့ ဂစ္တာေပၚက ဖုန္ေတြကိုငါမသုတ္ျဖစ္ဘူး

ခ်မ္းလည္းခ်မ္းတယ္ လြမ္ းလည္းလြမ္းတယ္ ဆိုတဲ့ကိုဇာသီခ်င္းနဲ

အတိတ္ကာလဟာ လွပလြန္းတယ္

ဟုတ္ပါတယ္ဆုရီ

ငါကိုယ္တိုင္ကကို မ်က္ရည္လြယ္တာပါ..။





အဲ့ဒီလိုနဲ

ညေနခင္းနဲ ့ အမွတ္တရမ်ား

ငါ့အေပၚ ေက်ာ္တက္သြားၾကပံုကိူု

စိတ္ေအးလက္ေအး ထိုင္ၾကည့္ေနခဲ့တယ္



ေခၚသံထူးသံေတြ ေပ်ာက္ရွေနတ့ဲအခါ

အမွန္တရားဟာ တကယ္ေရာရွိေနပါ့မလား

ဒီတစ္ခါလည္း

သံသယေတြ မထုတ္ပိုးမိခဲ့ျပန္ဘူးဆုရီ ..။





 (၂)







နင္သိရဲ့လား ဆုရီ

ငါ့တံခါးရြက္ေတြကိုေစ့ထားတုန္းပဲ

ေအာ္သံေတြ နီးသထက္နီးလာခဲ့တာ ေသခ်ာတယ္

နွစ္ကာလနဲ ့ခ်ီျပီး ေပ်ာက္ရွေနတဲ့ စိတၱဇနာမ္မ်ားဟာ

လေရာင္ အမွ်င္စေတြနဲ ့ ေရာေထြးလို ့

ထမင္း၀ိုင္းေပၚ လင္းတစ္လွည့္ မွိတ္တစ္လွည့္

တေယာသံေတြအလား

ခ်စ္ျခင္းဟာအိတြဲျပီး သိပ္ခါးေနတယ္..။





ထိတ္လန္ ့ေၾကာက္ရြံ ့ေနသူ လိပ္ျပာတစ္ေကာင္

အဆံုးမဲ့ လြတ္လပ္ျခင္းေဘာင္ထဲ

က်ီးလန္ ့တစာ ပိတ္မိေနသလိုမ်ိဳး

ေလာကဓံနဲ ့ ခ်စ္ျခင္းဟာ

ပန္းေတြညြတ္ေနေအာင္ ဖူးပြင့္ေနတဲ ့ ဒုကၡသစၥာ

ငါ့ကိုဖက္ထားပါ ငါသိပ္ေၾကာက္ေနမိတယ္ဆုရီ..။





ငါ့ကိုေႏြးေထြးစြာ ဖက္ထားေပးမွာမဟုတ္လား

ဇာတ္၀င္ခန္းဟာ အသံမေပးဘဲတိတ္တဆိတ္လုပ္ၾကံဖို ့ ငါ့ဆီလာေနျပီ

ခ်ဳပ္ရာဗရပြနဲ ့နွင္းေတြအနီတရဲရဲေတြၾကား

အခ်ိန္ကာလဟာ လႈပ္မရေတာ့ဘူး

မသိတဲ့ မသိျခင္းေတြကိုပဲ

ငါသိပ္ေၾကာက္ေနမိတယ္ီ ဆုရီ..။





အမွန္တရားငယ္ငယ္ေလးက

အမွန္တရားအၾကီးၾကီးကို ေၾကာက္ရြံ ့ရတဲ ့ေလာကဓမၼတာလို

ငါတိတိက်က်ကို ေသြးလန္ ့ေနတယ္..။





အမွန္တရားဟာ လုပ္ယူလို ့ရတာပဲ

ငါတို ့ရပ္တည္ဖို ့တစ္စံုတစ္ခုထက္ပိုတဲ့ အရာေတြလိုအပ္လာတယ္

ခ်စ္ျခင္းေမတၱာဆိုတာကိုကငါတို ့လုပ္ယူထားတဲ ့ အမွန္တရားတစ္ခုမဟုတ္လား

ဆုေတာင္းေတြ မွားမစိုက္မိပါေစနဲ ့ ဆုရီ..။





ငါသိခ်င္မိတယ္ ဆုရီ

ဘယ္လိုျဖစ္တည္မႈေတြနဲ ့မ်ား

တစ္ခုေသာ အခ်ိန္ကာလမွာလွလွပပ နင္ပြင့္အာခဲ့သလဲ

နာက်င္ေၾကကြဲမႈဟာ သိပ္ကိုတရင္းတနီးဆန္လြန္းတယ္

မၾကာမၾကာေပါ့

ငါ့တို ့ကိုယ္ငါတို ့ ျပန္ဖတ္ၾကည့္ဖို ့

့ေႏြးေထြးတဲ့ အသိစိတ္တစ္ခု သိသိသာသာလိုတယ္







(၃)





လူမႈကြန္ယက္ ၊ တယ္လီဖုန္းနဲ

့Viber မက္ေဆ့ထဲက စီး၀င္လာတဲ့စကားလံုးေတြဟာ

နာက်င္စြာ တစစီဆုတ္ျဖဲထားလို ့  အမြမြ

မေျပာင္းလဲဘူး

စာသင္နွစ္တစ္ခုရဲ့ နံနက္ခင္းအပိုင္းအစေတြလိုပဲ

ဆြတ္ပ်ံ ့ၾကည္နူးဖြယ္ေတြ အခုထိျပန္ရုတ္ဖို ့ေမ့ေနေသးတယ္

ေခ်ာင္ပိတ္မိေနတဲ ့ေခြးတစ္ေကာင္ရဲ့သိမႈေတြလို

ထံုက်င္ေနတဲ ့ စံနႈန္းအားလံုးဟာ

အလင္းနိယာမနဲ ့ သုညသီ၀ရီဟာ

ခ်စ္ျခင္းေမတၱာနဲ ့ စာသင္နွစ္ဟာ

ငါတို ့အတြက္ ဘာမွမဟုတ္ဘူး ။





ဒီလိုနဲ ့ပဲ

့ေႏြေရာက္လာခဲ့ျပန္ျပီ

ငရဲသားတစ္ေယာက္ရဲ့အလြမ္းမွာ

သံေရပူေတြလည္း ခမ္းေနခဲ့တယ္ *

အခ်ိန္ကာလနဲ ့ သံေယာဇဥ္ပဲ

စံပယ္ပန္းေတြေအာက္ ထိုးဖြက္လိုက္ရမလား

ေမ့ေလ်ာ့ေအာင္ အားထုတ္မႈတစ္ခုနဲ ့

ငါသတိရေနခဲ့ပါရဲ့ဆုရီ..။





တခုတ္တရ ေမြးျမဴထားတဲ့အနာတရေတြ

့အခ်ိန္ကာလဟာ နာက်င္ေနျပီ

တာ၀န္ လူမႈေရး စသည္ျဖင့္

ဘ၀ ဆိုတာရယ္ဟာ

အနက္အဓိပါယ္ခါးခါးၾကီးနဲ ့မွလား

ငါ့ကိုလိမ္ပါဆုရီ

အနာတရေတြ  အျပိဳင္းျပိဳင္းထေနတဲ ့

ငါ့ျဖစ္တည္မႈေတြကို အားပါးတရလိမ္ပါ

နံရံ ၊ လက္ေတြနဲ ့

အလွ်ံတညီးညီး ၊ ျပီးေတာ့ ေအးစက္

ငါဟာ

ေတာင္ပံမပါတဲ ့ ငွက္တစ္ေကာင္သာျဖစ္ေနလိမ့္မယ္

ဒါမွမဟုတ္

လူသိရွင္ၿကားက်ကြဲထားတဲ့

သစၥာတရားလည္းျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္ေနပါလိမ့္မယ္..။







(၄)







ဘယ္အရာမွ ငါတို ့လိုသေလာက္မရခဲ့ၾကဘူး ေသခ်ာတယ္

ခ်စ္ၾကင္နာမႈ ေငြေၾကး

ရွားပါးစကၠန္ ့

့နာနာက်င္က်င္ျဖာက်ေနတဲ ့လေရာင္အဆံုး

ငါတို ့ဘာမွမရခဲ ့ၾကဘူး

ငါေတြေ၀မိပါရဲ့ ဆုရီ

ေျပာင္းလဲျခင္းကေတာ့ သစၥာရွိစြာ ေျပာင္းလဲေနတယ္



ဟုတ္တယ္

ငါဟာခ်စ္ျခင္းနဲ ့ေမတၱာကိုလည္းေတြေ၀ေနတယ္

ျဖစ္တည္မႈနဲ ့ ျဖစ္ထြန္းမႈကိုလည္းေတြေ၀ေနတယ္

Product နဲ ့ process ကိုလည္းေတြေ၀ေနတယ္

တာ၀န္ယူမႈနဲ ့ တာ၀န္ခံမႈကိုလည္းေတြေ၀ေနတယ္

အနုပညာနဲ ့အတၱပစၥည္းကိုလည္းေတြေ၀ေနတယ္

ဆုတ္ကိုင္မႈနဲ ့

ဆုတ္ကိုင္မႈကို ဆန္ ့က်င္တဲ ့ ဆုတ္ကိုင္မႈ

ငါ့ေတြေ၀မႈကိုပါ ငါေတြေ၀ေနတယ္..။





အမွန္တရားလို ့ေျပာေနရေသးသေရြ ့

ဒါဟာ အမွန္တရားျဖစ္မလာေသးဘူး

ငါတို ့သိမႈေတြမွားပြင့္လာသလား

အဲ့သလို ေန၀င္မွားျဖစ္ခဲ့တယ္ဆုရီ..။







(၅)







အရာအားလံုးဟာ ေအးစက္ခဲ့

ေႏြးေထြးစြာ ၀ိရိယကင္းမဲ ့မႈမွာ

အိမ္မက္ဟာ မိသားစုလို

ထား..ရစ္ ..ခဲ ့..ျပန္..တာ..ပဲ

ျပန္မလာဘူး..။





နင့္အမွန္တရားကိုစိုက္ပ်ိဳးဖို ့

ငါ့ကို လိုလိုမလိုလို သတ္သြားပါ..။



ေလတိုးသံေတြ

သာခြင့္မၾကံဳနိုင္တဲ ့လမင္းဟာ ရႊမ္းလဲ့လွပလို ့

့ေကာ္ဖီေတြဖိတ္စင္ေနတယ္

ငါမသုတ္ျဖစ္ဘူး





ဟုတ္တယ္

အမွားလုပ္သူေတြမ်ားလာတဲ့အခါ

ငါတို  ့အမွန္တရားဟာ တိတိက်က်မွားလာၾကမွာပဲ

နားလည္မႈနဲ ့လက္ခံမႈကို

ငါတို ့ေန ့ေစာျပီး နားလည္ခဲ ့တဲ ့ အမွန္တရားဟာ မွားတယ္..။



အဲ့ဒီလို

ခ်စ္ျခင္းေမတၱာဟာ

တစ္ခါတစ္ခါ

ကိုယ့္ကိုကိုယ္ျပန္လိမ္ေနရသလိုမ်ိဳး

လွပစြာ ၾကည္နူးဖို ့ေကာင္းတယ္ဆုရီ..။







ဥယ်ာဥ္မွားျပီးပြင့္လာခဲ ့တဲ ့ ပန္းကေလးေတြရယ္

ဒဏ္ရာရယ္ ညရယ္

ဘ၀ကို  အပိုင္းလိုက္ျဖတ္ၾကည့္ေနတဲ ့

သိမ္ငယ္မႈနာရီမ်ားရယ္ ….





အခက္အခဲေတြၾကားကပဲ

နွင္းဆီေတြ ျဖစ္သလိုဖူးပြင့္လာၾကပါလိမ့္မယ္..။







ဓီရ္ေခတ္အိမ္

၂၉  မတ္ ၂၀၁၄



* မိုးေရထဲမွာ ကြ်တ္က်ေနခဲ ့တဲ ့ဖိနပ္ေလး(ေမာင္မိုးျမင့္) ၏ စာသား