nOtiCe

nOtiCe…… 1

မြန္ဆီယာေရ
ကိုယ္က…
တကယ္ေတာ့ 
စိတ္ကူးေတြနဲ႕ ခရီးဆက္တဲ႔လူပါ
ကိုယ့္ခံစားခ်က္ေတြကို 
ဆည္ဖို႔ မထားတတ္တဲ႕လူပါ……
ဒီေတာ့ကြယ္
သႀကားအုပ္ထားတ့ဲ ေဆးခါးခါး ေတြနဲ႕ေတာ့
ကိုယ္က ကဲြျပားေကာင္း ကဲြျပားပါလိမ့္မယ္

nOticE……2

မြန္ဆီယာေရ………
ကိုယ္ မင္းကို ခ်စ္တယ္
သိပ္ကို ခ်စ္တယ္ကြယ္
ကေခ်သည္ရဲ႕ လက္က
ပန္းဆက္ခြင့္ မပါဘူး ဆိုလည္း
တိုးတိုး တိတ္တိတ္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္
ကိုယ္…… မင္းကို ခ်စ္တယ္ ။

NoTiCE……3

မြန္ဆီယာေရ……
ကံႀကမၼာနဲ႕ စီးခ်င္းထိုးဖို႔
အစီအစဥ္ဆဲြတ့ဲအခါ
ကိုယ္ဟာ သူရဲေကာင္းျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္
အရံႈးသမား ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္
ကိုယ့္အတြက္ 
မွတ္ဥာဏ္မွာ မင္း က်န္ရစ္ေနလိမ့္မယ္

nOtIcE……4

မြန္ဆီယာေရ…
မင္းေျပာဖူးသလိုေပါ့
ဘဝဟာ သုညမွာစျပီး သုညနဲ႕ဆံုးတယ္ဆိုတာ
ကိုယ္ဟာ ေလာဘႀကီးပါတယ္ကြယ္
ရွင္သန္ခြင့္ရတုန္းေတာ့
မင္းရဲ႕ အကၤ် ီစေလးပဲ ျဖစ္ျဖစ္
မလႊတ္တမ္း ဆဲြထားခ်င္ေသးတယ္

NotIce…… 5

မြန္ဆီယာေရ
အနာက်င္ရဆံုး လူဆိုတာ
ေနာက္ဆံုးမွ ေသရတ့ဲ လူေတြျဖစ္တယ္
မင္း … ဘယ္ေတာ့မွ မငိုနဲ႕
ကိုယ့္ရဲ႕ အနက္ေရာင္ေခါင္းတလားေပၚမွာ
နွင္းပန္းျဖဴျဖဴေတြကို
အစြမ္းကုန္ ေပးပြင့္လိုက္စမ္းပါ…

Notice……6

မ်ဥ္းမပိတ္ေႀကးကြယ္
နႈတ္ဆက္ခ့ဲပါတယ္
မြန္ဆီယာ………

စုန္း

မီးပိြဳင့္ေလးစိမ္းရင္ ကိုယ္မီးကိုတိုးမယ္.

မင္းဖုန္းနံပါတ္ေလးကိုႏွိပ္လိုက္တိုင္း
ကိုယ္နဲ႔ထပ္တူဝမ္းနည္းေပးမယ့္ အမိ်ဳးသမီးရွိသေရြ႕
အလြမ္းသီခ်င္းေတြအတြက္
ကိုယ္ ႀကိဳးမညိွျဖစ္ေသးဘူး...

မင္းလိုေတာ့ ခ်စ္တတ္ခ်င္ပါတယ္
မင္းအတြက္ေတာ့ ကိုယ္တို႔ဟာ
ဗလာစာရြက္ေတြ...

တစ္ခါတေလေတာ့လည္း
မ်က္လွည့္ဆရာျဖစ္လိုက္ခ်င္ရဲ႕..
ဘယ္ဘက္လက္ကေပ်ာက္သြားတဲ့ မင္းအၿပံဳးကို
ညာဘက္အိပ္ကပ္ထဲက
ဆြဲထုတ္လို႔ရမလားဆိုတဲ့စိတ္ကူးမ်ိဳးနဲ႔ေလ...

ငယ္ငယ္ကအိမ္မက္ထဲေျပးရင္းေျပးရင္း
ျပဳတ္က်သြားတဲ့ေခ်ာက္ကမ္းပါးဟာ
မင္းဆိုတာ သိလိုက္ခ်ိန္..
မင္းကိုခ်စ္တဲ့စိတ္ဟာ ရုန္းမရေအာ္မရေအာင္
ကိုယ့္အေပၚတက္စီးထားလိုက္တယ္...

ေႏြအတြက္ ေရဟာရွားသလို
ကိုယ့္အတြက္ မင္းဆီကအရာရာရွားတယ္
ကိုယ္ပူမေနပါဘူး မင္းယံု...

ေသမိန္႔ကိုေစာင့္ေနတဲ့ ႀကိဳးကြင္းဟာကိုယ္ဆို
ဘဝကူးေပးတဲ့ခလုတ္ဟာ မင္း..
ကိုယ့္အကုသိုလ္ဟာ ကိုယ့္လည္ပင္းမွာတန္းလန္းနဲ႔
ခလုတ္ေလး ဘယ္ေတာ့က်လာမလဲ.....။

ေရေမွာ္

ေခတ္ျပိဳင္ကဗ်ာ ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ့္ အတၱေနာမတိ - လက္ဝဲ

“သိုးကေလ၊ ပုပၸါးနတ္ေတာင္

အေခါင္ျမင့္ဖ်ား၊ စံုေတာျပား၌

နံ႕ရွားၾကိဳင္လြင့္၊ ခါတန္ပြင့္သည့္

ေရႊႏွင့္ယိုးမွား၊ ပန္းစကား” အစခ်ီ မင္းမဟာဂီရိ နတ္မင္းကို တိုင္တည္ခဲ့ေသာ ပုပၸါးေတာင္အလွဖြဲ႕ ပုဂံကဗ်ာက စတင္၍ ပ်ိဳ႕၊ လကၤာ၊ ရတု၊ ရကန္၊ ေလးခ်ိဳး၊ ေဒြးခ်ိဳး၊... စသျဖင့္ စသျဖင့္ေသာ ကဗ်ာ အမ်ိဳးအစား မ်ားစြာကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရင္းႏွီးခဲ့ၾကသည္။ ျမန္မာကဗ်ာသည္ ေခတ္အဆက္ဆက္တြင္ လုူ႔အဖြဲ႔အစည္း၊ လူတန္းစားအလႊာေပၚတြင္ မူတည္၍ အဖြဲ႔အႏြဲ႔ အမ်ိဳးအစားမ်ားစြာ ေပၚထြက္လာခဲ့သည္။ ကဗ်ာသည္ ေခတ္ကို ထင္ဟပ္ ေစသည္။ ကဗ်ာမ်ားသည္ ေခတ္အေၾကာင္းကို ေျပာေနၾကသည္။ ပုဂံေခတ္ အနႏၲသူရိယ အမတ္၏ “သူတည္းတစ္ေယာက္” လကၤာ၊ ပင္းယေခတ္ စတုရဂၤဗလ အမတ္၏ “ေရႊဖဝါးေတာ္ေအာက္ ကၽြန္၏ေလွ်ာက္ျဖင့္” အစခ်ီ ရတု၊ အင္းဝေခတ္က ကိုးခန္းပ်ိဳ႕၊ ေတာင္ငူေခတ္ က နတ္ရွင္ေနာင္ ရတုမ်ား စသည့္ ကဗ်ာမ်ားသည္ ေခတ္ကို မီးေမာင္းထိုးျပနိုင္ခဲ့ေသာ ကဗ်ာမ်ားျဖစ္သည္။ ေညာင္ရမ္းေခတ္ ဝန္ၾကီးပေဒသရာဇာ တ်ာခ်င္းမ်ား၊ ရွင္ျငိမ္းမယ္ အိုင္ခ်င္းမ်ားလည္း အလားတူပင္ ျဖစ္သည္။ ေျပာလိုသည္မွာ ေခတ္၏ ေျပာင္းလဲ မွဳႏွင့္ အတူ ကဗ်ာ အေရးအဖြဲ႔လည္း ေျပာင္းလိုက္လာသည္။ 

ယေန႔ကဗ်ာမ်ားတြင္.......

တစ္ပါဒ လွ်င္ စကားလံုး (၄)လံုး၊ အဖ်ားခ် (၇)လံုး ရွိလွ်င္ လကၤာ၊ ၂ပိုဒ္ နွင့္ ၂ ခ်ိဳးပါျပီး အဖ်ားခ် ကာရံတစ္စံု ညီလွ်င္ ေဒြးခ်ိဳး၊ ၄ပိုဒ္ ၄ခ်ိဳး ပါျပီး အဖ်ားခ် ကာရန္ ၂ စံုညီလွ်င္ ေလးခ်ိဳး စသည့္ ကဗ်ာ အေရးအဖြဲ႕ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္း တို႔၏ အျပင္ဖက္သို႔ ေဖာက္ထြက္လာမွဳ၊ ကဗ်ာဆရာတို႔၏ လြပ္လပ္စြာ ဖန္တီးျခင္းကို ႏွစ္သက္မွဳ တို႔မွ စတင္ျပီး ယေန႔႔ ေခတ္ျပိဳင္ကဗ်ာမ်ား ျဖစ္လာသည္။

ေရွးရိုးကဗ်ာမ်ားတြင္ ကဗ်ာဆရာသည္ မိမိေတြ႔ျမင္ရသည္တို႔၏ ဂုဏ္ပုဒ္မ်ားကို ခ်ီးက်ဴးဖြဲ႔ဆိုၾကသည္။ စကားလွ စကားဆန္းမ်ားထည့္သြင္းတတ္သည္။ ကိုလိုနီေခတ္ေနာက္ပိုင္း ေခတ္စမ္းကဗ်ာ ေပၚထြက္လာေသာအခါ လမ္းေဟာင္းကို စြန္႔လႊတ္၍ စိတ္ခံစားမွဳ အသားေပးသည့္ လူ႔သေဘာ လူ႔သဘာဝ ကိုဖြဲ႔ဆိုသည့္ ပံုစံသစ္ကို ေဖာက္ထြက္လာခဲ့သည္။ ကဗ်ာဆရာတို႔သည္ ျပည္တြင္းအျပင္ ျပည္ပ ကဗ်ာမ်ားကိုပါ ဖတ္ရွဳ လာရာမွ ယေန႔ ေမာ္ဒန္၊ ပို႔စ္ေမာ္ဒန္ ေခတ္မ်ားဆီ ကူးေျပာင္းလာခဲ့သည္။

ေခတ္ျပိဳင္ကဗ်ာတို႔၏ ကာရန္လြတ္လပ္မွဳ(Free Verse) အေပၚ အျငင္းပြားမွဳမ်ား ရွိေသာ္လည္း ကဗ်ာဆရာတို႔သည္ မိမိတို႔၏ အေရးအဖြဲ႔ အေပၚ သံသယ ကင္းမဲ့စြာ ေရးဖြဲ႔လာၾကသည္။ အမွန္တကယ္တြင္ ကာရန္မဲ႔သည္ဟု ထင္ရေသာ ေခတ္ျပိဳင္ကဗ်ာတို႔တြင္ မျမင္နိုင္ေသာ ကာရန္မ်ား ရွိေနသည္။ တခါတရံ ကဗ်ာမ်ားက စိတ္နယ္ ၏ အျပင္ဖက္ထိ ဆြဲေခၚသြားတတ္ၾကသည္။ ကဗ်ာဆရာ၏ ကိုယ္ပိုင္အတၱမ်ား၊ တက္ၾကြမွဳ၊ စိတ္သိမ္ငယ္မွဳ၊ ေျခာက္ျခားမွဳ၊ အထီးက်န္ဆန္မွဳ တို႔ ကဲ့သို႔ေသာ ခံစားခ်က္ မ်ားကို ကဗ်ာမ်ားတြင္ ျမွဳပ္ႏွံထားၾကသည္။ တင္ျပပံု အသစ္မ်ားကို ဖန္တီးရာတြင္ နိုင္ငံျခား ကဗ်ာမ်ားကို ပါ ဆင့္ပြားေလ့လာရာမွ ေမာ္ဒန္ေလာကတြင္ပင္ ကဗ်ာအယူအဆ မ်ားစြာ ကြဲျပားလာသည္။ ဒႆန ဆန္ေသာ အဖြဲမ်ား၊ လြပ္လပ္ေသာကာရန္ျဖင့္ လြပ္လပ္ေသာ စကားလံုးမ်ားသည္ ျမန္မာစာဖတ္ပရိတ္သတ္ဆီသို႔ သူစိမ္းဆန္စြာ ဝင္ေရာက္လာသည္။စာဖတ္သူ အမ်ားစု သည္ ေခတ္ျပိဳင္ ေမာ္ဒန္ကဗ်ာမ်ားကို ပစ္ပယ္ျခင္းလဲ မျပဳ၊ ဖက္တြယ္ျခင္းလဲ မျပဳပဲ ဘာသိဘာသာ လက္ခံထားၾကသည္။ စာဖတ္သူထံမွ ကဗ်ာဆရာတို႔သည္ ေကာက္ခ်က္တစ္စံုတစ္ရာ မရရွိခဲ့ၾက။ စာဖတ္သူ အနည္းစုကေတာ့ ကဗ်ာကို ကဗ်ာလို အလိုက္သင့္ ခံစားၾကသည္။ အခ်ိဳ႕ က အျမင္ အမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ အဓိပၸါယ္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ဖြင့္ဆိုၾကသည္။ ထိုဖြင့္ဆိုမွဳမ်ားသည္ သေဘာထားကြဲလြဲမွဳျဖင့္ စျပီး သေဘာထားကြဲလြဲမွဳ ျဖင့္သာ အဆံုးသတ္သြားတတ္သည္။ ေမာ္ဒန္ကဗ်ာသည္ ျမန္မာစာဖတ္သူမ်ားၾကားတြင္ ဗီလိန္တစ္ေယာက္ျဖစ္လာသည္။ အခ်ိဳ႕ က ေခတ္ျပိဳင္ကဗ်ာတို႔ကို လက္ေျမာက္ၾကသည္။ ကန္႔ကြက္ ရွဳတ္ခ်သည္။ 

ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ေနပါေစ ေခတ္ျပိဳင္ကဗ်ာေရးေနၾကေသာ ကဗ်ာဆရာမ်ားသည္ ကဗ်ာေတြကို ေရးေနၾကဆဲပဲ ျဖစ္ပါသည္။ အခ်ိဳ႕က စာဖတ္သူကို ဥိးတည္၍ ေျဖရွင္းခ်က္ ေပးလိုၾကသည္။ အခ်ိဳ႕႔က မိမိ ကဗ်ာ ဝိဥာဥ္ေလးတစ္ခုထဲျဖင့္ ကဗ်ာေရးေနၾကသည္။ မည္သို႔ ျဖစ္ပါေစ.. ယေန႔ ေခတ္ျပိဳင္ကဗ်ာမ်ားသည္လဲ ေခတ္အဆက္ဆက္ ကဗ်ာမ်ားကဲ့သို႔ပင္ မ်က္ေမွာက္ေခတ္ကို ထင္ဟပ္ ေနလိမ့္ဥိးမည္ ျဖစ္ပါသည္။ 

ေသခ်ာတာ တစ္ခုေတာ့ ရွိပါသည္။ “ကဗ်ာဆရာမ်ားသည္ ကဗ်ာမ်ားကို ေရးေနၾကသည္။”

• ကိုယ္ပိုင္အယူအဆ၊ ကိုယ္ပိုင္ ထင္ျမင္ခ်က္ သာလွ်င္ျဖစ္ပါသည္။ လြတ္လပ္စြာ သေဘာထားကြဲလြဲ ပိုင္ခြင့္ ရွိပါသည္။

လက္ဝဲ

ဓာတ္ပံု

" ဓာတ္ပံု "

တစ္ကြက္ထဲ...
ဓါတ္ပံုတစ္ခ်က္
ဖ်တ္ကနဲ....။

တစ္သက္လံုး
ေသရာပါမယ့္ လူအုပ္ၾကီးက
သံေယာဇဥ္ေတြကို
တစ္ဘဝလံုးစာ ခ်ည္ျပီးတုပ္ျပီးသား
ေဘာင္ခတ္လ်က္သား ထြက္လာတယ္။

ေနာက္မ်ားမွာ.....
ခြဲခြာၾကမယ့္သူေတြေရာ...

တူတူရွိၾကမယ့္ သူေတြေရာ..
ခု ေလာေလာဆယ္ တူတူတြဲေနေပးပါ
နိုင္ငံျခားသြားမယ့္သူေတြလဲ..
ခု မတ္မတ္ေလး ရပ္ေနပါ
မုန္းတီးသြားမယ့္ သူေတြကလဲ..
ခု ပခုံးခ်င္းဖက္ထားပါ
ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ဆံုးပါးသြားမယ့္
ေကာင္ေလးလဲ ခု အရွင္လတ္လတ္ၾကီး
ကင္မရာကို ျပံဳးျပပါ

ကိုယ့္ဘဝကိုယ္ ေက်ာင္းမယ့္သူ
ကိုယ့္လမ္းကိုယ္ ေလွ်ာက္မယ့္သူ
မခြဲဘူးဆိုတဲ့သူ၊ ေနာက္မေတြ႔ေတာ့ဘူး ဆိုတဲ့သူ
အဆက္အသြယ္ျပတ္ေတာက္သြားမယ့္ သူ
အားလံုးပဲ.. ဒီျမင္ကြင္းထဲမွာ..
ခဏ လာရပ္ေပးပါ။

ရျပီ.. မ်က္ေတာင္မခတ္နဲ႔.
ေခါင္းမတ္မတ္ထား..
ရိုက္မယ္ .. ရယ္ဒီ။
ဖ်တ္..။    ။

လက္ဝဲ

" ဓာတ္ပံု "

ျပန္မရေတာ့တဲ့ အတိတ္ေတြ၊

ျပန္မဆံုႏိုင္ေတာ့တဲ့ သူေတြ၊

ျပန္မေရာက္ႏိုင္ေတာ့တဲ့ ေနရာေတြ၊

ျပန္မျမင္ႏိုင္ေတာ့တဲ့ ရႈေမွ်ာ္ခင္းေတြ၊

ၿပိဳလဲသြားတဲ့ အေဆာက္အဦးေတြ၊

ေပ်ာက္ကြယ္သြားတဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္ေတြ၊

အနိစၥသေဘာေဆာင္သြားတဲ့ ႏုနယ္ပ်ိဳပ်စ္ျခင္းေတြ၊

တစ္ခ်ိန္က ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ရတာေတြ၊

တူႏွစ္ကိုယ္ ၾကည္ႏူးခဲ့ရတာေတြ၊

သူတို႔ရဲ႕ေဆးေရာင္စံုအျပံဳးေတြ၊

အားလံုးရဲ႕ ျဖစ္တည္ခဲ့မႈေတြ၊

ငါ (တို႔) က်န္ခဲ့(ခ်န္ခဲ့) တဲ့ပံုရိပ္ေတြ သူ႔ဆီမွာ ျပန္ျမင္ေနရတယ္…။

ကိုေဇ

ေျဖာင္႔ခ်က္

ခဏေလးမွ ခဏေလး

ထုိဒဂၤတ တြင္

အရိုးရွင္းဆုံး ဆုိမွ  ရုိးရွင္းလွေသာ

လွိဳက္လွဲေသာ အျပဳံးတစ္ပြင္႔ ကုိ

လက္ခံရရွိလိုက္ေသာ တစ္ခဏ……

ကိုယ္႕ဆီမွ..

အံ႕ႀသပီတိ တစ္ခ်ိဳ႕ မဖုံးႏုိင္မဖိနုိင္

ဒလေဟာ ဖိတ္စင္က်သြားသည္႕အခိုက္…..

ထုိ အမူအရာ၊ အသံ ႏွင္႔ အျပဳံးတုိ႕အား

ကိုယ္႕သေဘာနွင္႔ကိုယ္ (ခြင္႔ျပဳခ်က္မရပဲ)

သိမ္းပိုက္လာေသာ ကိုယ္႕ေျခလွမ္းတုိင္းတြင္…

ေက်နပ္ပီတိျဖစ္မွဳတုိ႕က အေတာမသတ္ႏုိင္………

သို႕ျဖင့္……

ကာယကံရွင္မသိလိုက္ေသာ…

ထုိရုိးရွင္းလွိဳက္လွဲေသာအျပဳံးအား..

ကိုယ္ ခုိးယူသိမ္းဆည္းမိေႀကာင္း…

ရုိးသားစြာ ၀န္ခံပါ၏ ….

Thanatkhar July

အတိတ္

အတိတ္ …… "၁"

သူတို႔ေတြရဲ႕ ေသြးသားက
ငါမဟုတ္ခ့ဲဘူး ဆိုရင္
ဒါမွမဟုတ္……
အိမ္ေရွ႕လမ္း မွာေနတဲ႕
ထူးခ်ြန္ေက်ာင္းသူက ငါျဖစ္ခ့ဲမယ္ဆိုရင္
အေဖနဲ႕ အေမရဲ႕
အသက္ရႈသံက
ခဏခဏ သက္ျပင္းေတြပါစရာ မလိုေတာ့ဘူး

အတိတ္……"၂"

ငါ့ရဲ႕ ပြေယာင္းေယာင္း လက္ေခ်ာင္းေတြနဲ႕
ဆုေတာင္းယ့ဲယ့ဲကို ေတာင္းခံခ့ဲဖူးျပီးျပီ
အနီးဆံုးမွာ ရွိေနတ့ဲ အေဝးဆံုးလူေတြဆီကလည္း
ဥေပကၡာ ဆိုတာကို ခံစားနားလည္ခ့ဲျပီးျပီ
ေလခ်ည္းသက္သက္
ငါ့ကိုယ္ငါ လႊင့္ပစ္လိုက္တယ္
အခုေလာက္ဆို အငိုတိတ္သင့္ေနျပီ မဟုတ္လား………

အတိတ္……"၃"

ကိုယ့္ရဲ႕ စိတ္ခံစားခ်က္ကို
ေသာ့ခတ္တတ္ေအာင္
ကိုယ္ပိုင္ဘဝ တစ္ခုရွိေႀကာင္း ဟန္ေဆာင္တတ္ေအာင္
ေဘး ဘယ္ ညာ ကိုႀကည့္ျပီး
အေရာင္ေျပာင္းတတ္ေအာင္
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ျပန္သင္တတ္ခ့ဲတယ္ ။

အတိတ္……"၄"

ေလ့လာေတြ႕ရွိခ်က္ေတြအရ
အေပါင္းအသင္းဆိုတာ
ေႀကာက္စရာ အေကာင္းဆံုး အႏၲရာယ္ပဲ
စိတ္ေရာ လူေရာ ခြာထားပါရေစ

အတိတ္……"၅"

ဘယ္လိုေျပာရမလဲ
ငါ့အတြက္ တိုးတိုးေဖာ္က ငါပဲ
ငါ့အတြက္ အရင္းနီွးဆံုးက ငါပဲ
ငါ့အတြက္ အခ်စ္ဆံုးက ငါပဲ
အႀကိမ္တစ္ေထာင္ေတာင္းလို႔
တစ္ႀကိမ္မၿပည့္ဖူးတ့ဲ ဆုေတြကို
ဘုရားသခင္ဆီက ျပန္ရုတ္သိမ္းလိုက္တယ္…

အတိတ္……"၆"

ကိုယ့္ကိုကိုယ္ျပန္ပုန္းဖို႔
ေျမေအာက္ခန္းတစ္ခန္း ေပးပါ
ရႈသြင္း ရႈထုတ္တ့ဲေလကအစ
ေဆြးေဆြးေျမ႕ေျမ႕ႀကီးရယ္
မေျပာႀကပါနဲ႕……
လက္ညိုးေတြ ငါ့ဘက္မလွည့္ႀကပါနဲ႕……
ၿဖစ္တည္မႈ အစကတည္းက
လံုျခံဳမႈ ရဲ႕ အဓိပၸာယ္ကို
ကိုယ့္အရိပ္ ကိုယ္ျပန္ဖမ္းေနသလို
လိုက္ရွာေနခ့ဲရတာ……

အတိတ္……"၇"

လူျမင္သူျမင္ မဝဲတတ္တ့ဲ
ငါ့မ်က္ရည္ေတြ
ငါမကြယ္ မဝွက္ဖူးတ့ဲ စကားေတြ
ငါ့အထိတ္တလန္႕ ဆႏၵေတြ
ငါ့ရဲ႕ ရိုင္းရိုင္းစိုင္းစိုင္းေရရြတ္သံေတြနဲ႕
င့ါရဲ႕ အားငယ္တီးတိုးသံ ေတြ
ဇာအနားသတ္ ေခါင္းအံုးေအာက္မွာ စိုတယ္ ။

အတိတ္……"၈"

အရာမထင္ခ့ဲတ့ဲ ႀကိဳးစားမႈေတြ
အသိအမွတ္မျပဳခ့ဲတ့ဲ ေစတနာေတြ
အေကာင္းမျမင္ေပးတ့ဲ လုပ္ရပ္ေတြ
တကယ္ေတာ့……
အထီးက်န္တယ္ ဆိုတာ <ငါ့အတြက္>
ပိုျပီး သက္ေတာင့္သက္သာ ရွိတယ္

အတိတ္……"၉"

တစ္စံုတစ္ေယာက္ရဲ႕ လက္တစ္ဖက္ကို ဆြဲထားရတာ…အသက္ရူႀကပ္တယ္
ျဖဳတ္ခ်ထားခဲ႕မလား
ျပဳတ္က်က်န္ခ့ဲမလား နဲ႕
ရင္တထိတ္ထိတ္……

အတိတ္……"၁၀"

မေန႕ညက
အတိတ္ကို သတိရတ့ဲစိတ္နဲ႕
ငါ………လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲ ငိုတယ္…။

စုန္း

စိတ္ 'ညစ္' ေအာင္ မလုုပ္ရက္ေတာ့ဘူး

၀မ္းတစ္လံုးေကာင္းေပမယ့္

ေခါင္းေတြ ခဲေနတယ္။

လက္က ကီးဘုတ္ေပၚမွာ မနားတမ္း

ပုဒ္ကေလး ( ၊ )

ပုဒ္မ ( ။ )

ခ်လိုက္တိုင္းလည္း

ခဏနားတာလား

အၿပီးသြားတာလားဆိုတာပဲ

စိတ္က ေတြး ေတြး မိေနတယ္။

ေၾသာ္ စိတ္ စိတ္။

တစ္ဖက္က ေျပာတယ္ " ဟယ္ ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ "

တစ္ဖက္က ျပန္ေျပာတယ္ " ငါ ပစ္ထားမိခဲ့တဲ့ စိတ္ေတြ ခု ငါျပန္ျမင္ရၿပီ "

တစ္ဖက္က ေျပာတယ္ " နင္ ဆိုတာလည္း ေနာ္ "

တစ္ဖက္က ျပန္ေျပာတယ္ " ျပဇာတ္ အလြန္အမင္း ဆန္သြားၿပီးၿပီးရင္ အဲ့ဒီဇာတ္ကို လက္ေတြ႕က်ဖို႔ ေၾကာက္မေနသင့္ေတာ့ဘူး"

တစ္ဖက္က '' စိတ္ကို ၿငိမ္ၿငိမ္ထား ''

တစ္ဖက္က '' ........... ..... .............. "

ေၾသာ္ စိတ္ စိတ္။

ျမင္ႏိုင္ဖို႔ႀကိဳးစားရတယ္။

ၾကားႏိုင္ဖို႔ ရ္ိုးသားရတယ္။

ခံစားႏိုင္ဖို႔ ကိုးကားရတယ္..။

တည္ၿငိမ္ႏိုင္ဖို႔ က်ေတာ့ ....................

ေၾသာ္ စိတ္ စိတ္။

ဘယ္သေကာင့္သားကိုမွ

အက်ယ္တ၀င့္ ခရက္ဒစ္ မေပးလိုက္မိျပန္ဘူး။

မာန္ပါပါ နဲ႔ ငါ ဟစ္ဆိုလိုက္တုိင္း

ကိုယ္ပိုင္သံစဥ္ေတြခ်ည္းပဲ

အဲ့ဒီ သီခ်င္းေတြကို စိတ္နဲ႔စပ္တယ္။

စိတ္နဲ႔ဆိုၿပီး

စိတ္နဲ႔ ေမ့ပစ္လိုက္မိတယ္။

ကိုယ္ စိ္တ္ညစ္ေအာင္ မလုပ္ခ်င္ဘူး..၊ မလုပ္ရက္ေတာ့ဘူး။

ကိုယ္ ....တကယ္။

လူတိုင္းမွာ စိတ္ရွိတယ္။

ကၽြန္မမွာလည္း စိတ္ရွိတယ္။

စိတ္ေတြကို ႏွေျမာဖို႔ ၊ တြန္႔တိုဖို႔၊ မလြယ္ကူဖို႔၊ မရိုင္းျပဖို႔၊ တန္ဖိုးထားဖို႔၊

ေရလိုက်င့္ဖို႔၊

ကိုယ္လိုရာေစခိုင္းဖို႔ေတာ့

စိတ္ရွိတဲ့ လူတိုင္း

စိတ္ရွိတဲ့ ကၽြန္မကိုယ္တုိင္ မေလ့က်င့္ေပးခဲ့မိဘူး။

အခါခါ မ်က္ေတာင္တစ္ခတ္တိုင္းဟာ

စိတ္ေတြကို ျပန္လည္ထူေထာင္ႏိုင္ေရး

အခြင့္အေရးေလးသာ ဆိုရင္

ပုဒ္မ၊ ပုဒ္ကေလး မခြဲခ်င္ေတာ့ဘူး။

လက္ေတြ႔က်ဖို႔ ျပဇာတ္မဆန္ခ်င္ေတာ့ဘူး။

ခံစားႏိုင္ဖို႔ မကိုးကားခ်င္ေတာ့ဘူး။

ကိုယ့္ကုိယ္ကုိယ္

စိတ္ "ညစ္" ေအာင္ လည္း ကိုယ္မလုပ္ခ်င္ေတာ့ပါဘူး။

ေမေသာ္ 

ညီမေလးအတြက္ ကိုယ္ဟာ ကမၻာပ်က္လူသား

ကုိယ္ဟာ

ကမၻာပ်က္လူသားပါ။

ဖရိုဖရဲ

အေတြးအေခၚေတြနဲ႔ဆို

ကိုယ့္ဘ၀ထဲ

ညီမေလး ခုန္ခ်လုိက္မွာလား။

ကိုယ့္ကို

ခါခ်လိုက္မွာလား။

လူတုိင္းမွာ စိတ္လိုလက္ရ

စိတ္ကူးယဥ္ခြင့္ေတြရွိၾကတယ္။

စိတ္တိုင္းက်

အိပ္မက္မက္ခြင့္ေတြရွိၾကတယ္တဲ့။

ကိုယ္ကေတာ့

ညီမေလးနဲ႔ အတူ ျမက္ခင္းစိမ္းစိမ္းေပၚ

လမ္းေလွ်ာက္ၾကည့္ခ်င္ရံုသာ

လက္ကေလးကို ထိထားမယ္။

ညီမေလးပခံုးေလးကိုလည္း ထိထားမယ္။

ညီမေလး လည္ပင္းက ေသြးခုန္ႏႈန္းကိုလည္း ကိုယ္ စကၠန္႔မလပ္ ၾကည့္ထားမယ္။

ထပ္ေျပာပါဦး...။

အခ်စ္မွာ ဘယ္ဥပါယ္တံမ်ဥ္မွ မပါေစခ်င္ဘူးလို႔။

ကစဥ့္ကလ်ားဆန္တဲ့ ေန႔ညမ်ိဳးေတြ

စိတ္ေလတယ္ေနာ္ ဆိုတဲ့ တုိးတုိးၿငီးတြားမႈမ်ိဳးေတြ

တို႔ကနန္း ဆိတ္ကနန္း အေတြ႕အထိမ်ိဳးေတြ

ႏႈတ္ခမ္းနီ ပ်က္ယြင္းသြားမွာစိုးတဲ့ ခပ္ဟဟ ရယ္သံမ်ိဳးေတြ

အစိုဓာတ္အျပည့္နဲ႔ ညီမေလးရဲ႕ ႏွလံုးသားဖြင့္ဆိုခ်က္ေတြ

အထက္ပါ အေၾကာင္းအရာေတြေၾကာင့္

ကိုယ္ဟာ ညီမေလးေရွ႕မွာ

စိတ္ေတြခဏခဏ ေလွ်ာ့ခ် ေမာရတာလည္း မနည္းပါဘူး။

ခ်စ္ေၾကာင္း ကုန္စင္ ဖြင့္ဟရမလားလို႔

တစ္ခါေတြးတုိင္း

ကိုယ့္ရဲ႕ အေရွ႕အရပ္က ေနမင္းက တစ္ခါ ေပ်ာက္ကြယ္သြားတယ္။

အရာမယြင္းေသးတဲ့ ဒီဆက္ဆံေရးအတြက္

ကိုယ္ဟာ ေရွ႕မတိုးရဲ

ေနာက္မဆုတ္ရဲ

ေတြေ၀ဆဲ ေတြေ၀ၿမဲ။

ညီမေလး သတိမထားမိတာပါ။

ကိုယ့္အတြက္

တင္းက်ပ္ေစတဲ့အရာေတြတုိင္း

ညီမေလး ဖန္တီးၿပီး

ကိုယ့္ကို ေဖ်ာ့ေတာ့သြားေစတဲ့ အရာတိုင္းကိုလည္း

ညီမေလး ကုစားတတ္တယ္။

ညီမေလးအတြက္ဆို

ကိုယ္ဟာ

အေႏွာင္းေသခ်ာေစဖို႔

အစေကာင္းေအာင္ အႀကိမ္ႀကိမ္

အဖန္ဖန္ေလ့က်င့္ေနခဲ့။

ဆိုင္းငံ့ျခင္း၊ တြန္႔ဆုတ္ျခင္းအတတ္ေတြကုိ

အႀကိမ္ႀကိမ္ အဖန္ဖန္ တတ္ေျမာက္ေနခဲ့။

ဘယ္လို အစျပဳ ေရးရမွန္း မသိတဲ့ ကဗ်ာေတြ

အႀကိမ္ႀကိမ္ အဖန္ဖန္ ပြင့္အန္ထြက္ခဲ့။

ခံစားခ်က္ေလးေတြ ပိုမိုယဥ္ပါးလာမွ

ညီမေလးအေၾကာင္း ကိုယ္ကဗ်ာေလး ေရးေပးဦးမယ္။

ေခါင္းစဥ္က

'ညီမေလးအတြက္ ကိုယ္ဟာ ကမၻာပ်က္လူသား'။

ဖြင့္၊ ဖတ္၊ ၿပံဳး ရင္း

အလွဆံုး ၾကည္ႏူးမိပါေစ

ဒါဟာ ကုိယ္သတ္မွတ္ထားတဲ့ ညီမေလးရဲ႕ အကၽြမ္းက်င္ဆံုး ဘာသာရပ္ပါေလ။

ေမေသာ္ (20.1.14)

ေစရာ

စိုးမိုးသူ ဆိုတာ...
ရင္ဘတ္က ခြာခ်လို႕ ရေကာင္းသလား..
ဒါ အသက္နဲ႔ထပ္ျပီး
ေစစားထားတဲ့ အမိန္႕ေတာ္..
ရင္ခုန္သံနဲ႕ လဲျပီး 
နာခံတတ္သူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အိပ္မက္..
မီးတစ္ထပ္ ေရတစ္ထပ္နဲ႕ 
အလြမ္းနက္နက္ ကို ေပါင္းကူးသြား
အခ်စ္နတ္ဘုရားကိုလဲ 
မရဲတရဲကိုးကြယ္..
ေမာင္ ဆိုတာ..
သိပ္လိမၼာတဲ့ ကိုယ္ရံေတာ္ေပါ့ကြယ္...။ ။

လက္ဝဲ
၈.၃.၂၀၁၄

စြန္႔စားခန္း

ေကာင္မေလး..
အခ်စ္ကခ်ိဳသလား
ကိုယ္ေတာ့ အမွတ္တရေတြကိုဖက္အိပ္တတ္ေနၿပီ
အိမ္မက္ထဲထထလင္းတဲ့အရိပ္ဟာ
မင္းရယ္ကိုယ္ရယ္ လမ္းကေလးရယ္...

ေကာင္မေလး..
အခ်စ္ကႏူးညံ့သလား
မင္းလက္ဖူးဖူးေလးရယ္ မင္းပခံုးမို႔မို႔ေလးရယ္
မင္းအၿပံဳးလြင္လြင္ေလးေတြရယ္ေလ
ကိုယ့္အတြက္ အေကာင္းဆံုးဇိမ္ခံပစၥည္းေတြပဲ...

ေကာင္မေလး..
အခ်စ္ကဘာျဖစ္ေစသလဲ
ကိုယ္ေတာ့ အိပ္ေရးေတြပ်က္တယ္ ဖုန္းေဘလ္ေတြကုန္တယ္
ဒါေပမယ့္ မင္းရယ္သံေတြေဖာေဖာသီသီၾကားေနရသမ်ွ
ဒါဟာ ဘယ္ေတာ့မွမရႈံးတဲ့စီးပြားေရးပဲ...

ေကာင္မေလး..
အခ်စ္ကဘာလဲ
ေခါင္းစဥ္မတပ္ထားေပမယ့္
နင္ရယ္ငါရယ္ဟာ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ျဖစ္တယ္
စမ္းေခ်ာင္းေလးေတြလိုငါတို႔စီးဆင္းၾကမယ္
ငါ့စိတ္ကိုနင့္မ်က္ဝန္းနဲ႔ေမာင္းႏွင္
နင့္စိတ္မွာငါဟာ ယီးေလးခိုလို႔
တိတ္တိတ္ေလးခရီးထြက္မယ္
ဘာမွန္းမသိတဲ့ အခ်စ္ဆီ.....။

ေရေမွာ္ 

သတိ/ ေဆးလိပ္မေသာက္ရ

ေဆးလိပ္ေသာက္ျခင္းသည္ 
က်မ္းမာေရးကို ဆိုးရြာစြာထိခိုက္ေစႏိုင္ပါသည္တဲ့။
တစ္ေန႔ကိုသစ္ပင္ရာေပါင္းမ်ားစြာ ခုတ္ေနတဲ့
သစ္လုပ္ငန္းပိုင္ရွင္ၾကီးက ေျပာတယ္။

စာေရးဆရာေတြ ေဆးလိပ္ေသာက္လို႔
အေသေစာတာ ႏွေျမာစရာၾကီးတဲ့။
ေဆးလိပ္ဖိုးေလာက္ပဲ စာမူခေပးျပီး
ၾကီးပြားေနတဲ့ တိုက္ပိုင္ရွင္ၾကီးကေျပာတယ္။

ေဆးလိပ္မေသာက္ဘဲ အေငြ႕ရွဴရံုနဲ႔တင္
ကင္ဆာျဖစ္ႏိုင္သတဲ့။
လီဗာတစ္ခ်က္ပုတ္တိုင္း ဓာတ္ဆီတစ္ဂါလံ မီးခိုးေငြ႕ျဖစ္တဲ့
ကားအေကာင္းစားႀကီးစီးတဲ့ ဆရာဝန္ႀကီးကေျပာတယ္။

ေဆးလိပ္ေသာက္တတ္တဲ့သူေတြကို 
သူ႔စက္ရံုမွာအလုပ္မခန္႔ပါဘူးတဲ့။
အင္းယားလမ္းမွာ ျခံအက်ယ္ၾကီးနဲ႔ေနတဲ့
ကၽြတ္ကၽြတ္အိတ္စက္ရံုပိုင္ရွင္ သူေဌးမင္းကေျပာတယ္။

ေဆးလိပ္ေသာက္လုိ႔ အာဟာရလည္းမရ
ေငြကုန္ေရာဂါရတာပဲ အဖတ္တင္တယ္တဲ့။
ဆိုးေဆးေတြ ဓာတုပစၥည္းေတြ မတရားသံုးတဲ့
ရယ္ဒီမိတ္စာေသာက္ကုန္လုပ္ငန္းပိုင္ရွင္ မိန္းမဝဝၾကီးကေျပာတယ္။

လူၾကားသူၾကားမွာ ေဆးလိပ္ေသာက္တဲ့မိန္းမေတြကို
ၾကည့္မရဘူး… အရမ္းမုန္းတာပဲတဲ့။
မာဆက္ ၅ ခု၊ ေကတီဗြီ ၃ ခု၊ ႏိုက္ကလပ္ ၂ ခုပိုင္ရွင္
အပ်ိဳစစ္စစ္ဆိုသိပ္ႀကိဳက္တတ္တဲ့ လူၾကီးမင္းကေျပာတယ္။

သူတို႔ႏိုင္ငံမွာ တင္းက်ပ္တဲ့ ေဆးလိပ္ဥပေဒရွိျပီး
ေဆးလိပ္ကိုအခြန္အရမ္းေကာက္ပါသတဲ့။
ႏူကလီးယားဗံုးေတြ ဟိုက္ဒရိုဂ်င္ဗံုးေတြနဲ႔
ကမၻာ့ျငိမ္းခ်မ္းေရး ခ်ိန္းေျခာက္ေနတဲ့ ႏိုင္ငံေခါင္းေဆာင္ၾကီးကေျပာတယ္။

ေဆးလိပ္တိုက္ဖ်က္ေရးအတြက္ 
ႏွစ္စဥ္ ေဒၚလာသန္းေပါင္းမ်ားစြာ လွဴပါမည္တဲ့။
တစ္ေန႔ ၂၄ နာရီ မီးခိုးလႈိင္လႈိင္ထြက္ေနတဲ့
စက္ရံုၾကီးေတြ ပိုင္ရွင္ၾကီးကေျပာတယ္။

- ကၽြန္ေတာ္ (တို႔) သစ္ပင္မခုတ္ဘူး။
- ကၽြန္ေတာ္ (တို႔) သူမ်ားကို ေခါင္းပံုမျဖတ္ဘူး။
- ကၽြန္ေတာ့္ (တို႔) မွာ ကိုယ္ပိုင္ကားမရွိဘူး။
- ကၽြန္ေတာ္ (တို႔) ကၽြတ္ကၽြတ္အိတ္ (တတ္ႏိုင္သမွ်) မသံုးဘူး။
- ကၽြန္ေတာ္ (တို႔) အခ်ိဳမႈန္႔မစားဘူး။
- ကၽြန္ေတာ္ (တို႔) လိင္မသရမ္းဘူး။
- ကၽြန္ေတာ္ (တို႔) စက္ရံုမပိုင္ဘူး။
- ကၽြန္ေတာ္ (တို႔) ကမၻာဖ်က္ဖို႔ မၾကံစည္ဘူး။
....................................... ဒါေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္ (တို႔) ေဆးလိပ္ေသာက္တယ္။

ေဆးလိပ္ေၾကာင့္ျဖစ္တဲ့ ေရာဂါတစ္ခုခုနဲ႔ (အဆုတ္ကင္ဆာနဲ႔ ျဖစ္ျဖစ္)
ကၽြန္ေတာ္ေသသြားခဲ့ရင္ 
ေဆးလိပ္မေသာက္တတ္တဲ့ ကေလးေတြကို 
သစ္ပင္စိုက္ဖို႔ ေျပာျပေပးပါ။
ေသြးလွဴဖို႔ ေျပာျပေပးပါ။
Recycle ေတြသံုးတတ္ေအာင္ ေျပာျပေပးပါ။
အထိကရုန္းေတြ မဖန္တီးေအာင္ ေျပာျပေပးပါ။
စက္ရုပ္ဆန္စြာ မေနဖို႔ ေျပာျပေပးပါ။
စာဖတ္တတ္တဲ့အေလ့အက်င့္ေလး ေမြးျမဴေပးပါ။
လူသားဆန္စြာ ေနထိုင္နည္းေတြ ေျပာျပေပးပါ။
ျပီးေတာ့… ေဆးလိပ္မေသာက္လည္း ေသရမဲ့အတူတူ
အသက္ရွင္ေနစဥ္ ကာလပတ္လံုး
သူမ်ားအသက္ မသတ္မိေစဖို႔
ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဘယ္ေတာ့မွ သတ္မေသဖို႔ပါ
ကၽြန္ေတာ့ကိုယ္စား ေျပာျပေပးပါ…။ . . . ။

ကိုေဇ
August 18, 2013 (Sunday) 2:50AM

Blog post : http://all-about-kozey.blogspot.com/2013/08/blog-post_19.html

တြင္းပိုး

ငါ့ကိုကိုင္လႈပ္လိုက္စမ္းပါ
စကားလံုးေတြမ်ား
တစ္ေဂ်ာက္ေဂ်ာက္နဲ႕ ထြက္က်လာမလားဆိုတာ……………

င့ါႏွာေခါင္းထဲမွာ
စိမ္းေရႊေရႊ လူသားေတြရဲ႕ အနံ႔ေတြ
ႈေရွာင္ရင္းတိမ္းရင္းနဲ႕
သူတို႔ေတြကို ေရွာင္ရင္းတိမ္းရင္းနဲ႕……

ငါ့အျဖစ္က ………
သိုးေတြႀကားမွာ ေမြးတ့ဲေျမေခြးလို
ေဖေဖာ္ဝါရီ ၂၉ လို
ဥယ်ာဥ္ထဲက ေပါင္းပင္လို
အဆီအေငၚမတည့္
အစီအစဥ္မတည့္

အသက္လမ္းေႀကာင္းတိုတိုေလးရယ္
ခက္ခက္ခဲခဲရႈသြင္းေပးေနရတဲ႔ အဆုပ္ရယ္
ေဗဒင္ဆရာကိုေပးခ့ဲတ့ဲအသျပာနဲ႕
ေဗဒင္ဆရာကေပးတ့ဲ ယႀတာရယ္
အပ္ေပါက္ရာ ျပဴးတူးျပဲတဲ အေရျပားရယ္

ဆီးပိုက္ေတြ ျပြန္ေတြ ေဆးထိုးအပ္ေတြ
အျဖဴေတြ အနီေတြ

ေႀသာ္…………
တြင္းေအာင္းဖို႔ႀကိဳးစားပါေတာ့မယ္ဆိုမွ
…… ………… …………
တြင္းဝကို ေျခမနဲ႕
လာကေလာ္ထုတ္ေနႀကျပန္တယ္။ ။

စုန္း