က်ရံႈးသူ ယဥ္ေက်းမႈ

ဆိုက္ေရာက္ရာျပပုဒ္နဲ႕

ထြက္ခြါရာျပပုဒ္

တစ္ေနရာတည္းမွာ ဆံုတယ္

မပူပါနဲ႕ကြယ္

ငါခ်စ္တ့ဲ ေလတံခြန္ကို ေမ်ွာ္ႀကည့္ျပီးရင္

ကိုယ့္အေတာင္ပံ ကိုယ္ထမ္း

ခပ္လွမ္းလွမ္း ကို ျပန္ပါ့မယ္

ေခ်ာင္းျခားတ့ဲေတးသီတိုင္း ငိုရျပန္ျပီ

ပင္လယ္ေသထဲမွာ ငါ့မ်က္ရည္ရဲ႕ အရသာေပ်ာက္ရွ

ထားေတာ့……

(ဒါကို ဘယ္သူမွေမာ့မေသာက္ႀကနဲ႕)

ေဗဒါေတြ ေမ်ာရဦးမယ္

ျပီးရင္…

ကမ္းတင္ရဦးမယ္

အေႀကာင္းျပခ်က္ ကိုယ္စီနဲ႕ လူတိုင္းက ဘုရားျပီး ျငမ္းဖ်က္ႀက

လက္ခုပ္ လက္ဝါးတီးႀက

ပဲြေတာ္မွာ………

ေပ်ာ္ခ်င္ရံုသက္သက္

ငါ့ရင္အံုကို  …… ဗံုလုပ္ခ့ဲတယ္   ။ ။

                                     စုန္း

က်ဳပ္ ေျပာပါတယ္ ၊ ခင္ဗ်ားက က်ဳပ္ကို ကဗ်ာေတြထဲမွာပဲ ခ်စ္တာပါ လို ့

ခင္ဗ်ား ဖတ္ေနတဲ့ စာအုပ္ကို ဆြဲယူၿပီး ၾကည့္တယ္ဆိုတာ
ဒီေန ့ အဆင္ေျပရဲ ့လား က်ဳပ္ကို ေမးေစခ်င္တယ္မွန္း မသိဘူးလား
ဘာအစ္ဇင္ ညာအစ္ဇင္ေတြထက္ K pop အေၾကာင္းေျပာႏိုင္ရင္
ခင္ဗ်ားနဲ ့ က်ဳပ္ ဘာသာစကား ပို နီးစပ္သြားလိမ့္မယ္
ဆံပင္ေျဖာင့္လာမွန္း က်ဳပ္ေျပာမွ သိတယ္ဆိုေတာ့
ခင္ဗ်ားရဲ ့ "အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္ "အေပၚ
သံသယ ရွိသင့္ မရွိသင့္ ေျဖ
နိမိတ္ပုံေတြ သေကၤတ ေတြမပါရင္
က်ဳပ္ စိတ္မေကာက္ရေတာ့ဘူူးလား ဟိတ္လူ
တျခား ေယာက္်ားေလးေတြ က်ဳပ္ကို စိတ္ဝင္စားပုံ ျပရင္
အေသြးတူ အေမြးတူ အေပါင္းအသင္းေတြၾကားက
ခင္ဗ်ားကို ေဒါပြတယ္
လက္သည္းနီအေရာင္ကူေရြးေပးတာကေရာ
တကယ္ဆို ကဗ်ာမဆန္လို ့လား ။            ။

စည္သူေအာင္

ဇူလိုင္ ငိုခ့ဲတယ္

ေတာ္လဲသံေတြနဲ႕ေပါ့…
ဆုတ္ကပ္ နဲ႕ ပ်က္သုဥ္းျခင္း ကိုယ့္မ်က္လံုးကိုယ္ပဲ မွိတ္လိုက္တယ္

ေရေသာက္ျမစ္ ျဖတ္ခံလိုက္ရတဲ႔
ပန္းတစ္ရံုဟာ တဆတ္ဆတ္ တုန္ရင္ခ့ဲ
တကယ္ေတာ့ …
ဘယ္အရာမွကို မလြယ္ကူခ့ဲတာ
ဘယ္အရာကိုမွလည္း မလြန္ဆန္နိုင္ခဲ႔ဘူးေလ

ပန္းပြင့္က လွရက္နိင္လြန္းတယ္
ဒါေပမဲ႕……
အျမစ္တြယ္စရာ ေနရာမရွိတ့ဲ အျဖစ္မ်ိဳး
ပန္ဆင္ဖို႔လဲ စိတ္ကူးထဲမထည့္ႀကတဲ႔အျဖစ္မ်ိဳး

နိ႒ာရံုပန္း စ်ာပနပန္းေလး
ပြင့္ဖတ္ေတြကံကုန္တ့ဲ ေနာက္ဆံုးေန႕
လူသူမသိေပမ့ဲ
ဇူလိုင္မွာ မ်က္ရည္တေတြေတြယိုလို႔……။ ။

စုန္း

တိမ္

ေနေရာင္ကို စားတဲ့တိမ္

လေရာင္ကို စားတဲ့တိမ္။

အၾကိမ္ၾကိမ္ ကြယ္ေပ်ာက္ဖူးခဲ့

အၾကိမ္ၾကိမ္ ထြက္က်ဖူးခဲ့။

အၾကိမ္ၾကိမ္ ေမွးမွိန္ဖူးခဲ့

အၾကိမ္ၾကိမ္ လင္းျဖာဖူးခဲ့။

ေနေရာင္ကို အန္ထုတ္တဲ့ တိမ္

လေရာင္ကို အန္ထုတ္တဲ့ တိမ္။

ကန္႔လန္႔ကာ ဖြင့္မယ့္တိမ္

လက္ခုပ္သံေတြ ညံေစမယ့္ တိမ္။

ကန္႔လန္႔ကာ ပိတ္မယ့္တိမ္

လူေတြ ျပန္ခ်ိန္

တိမ္။

လက္ဝဲ

ကြ်န္မရဲ႕ခဲတံ

ခဲတံလွလွေလးနဲ႕ေရးမွ

လက္ေရးလွမယ္လို႕ထင္ထားတဲ႕အရြယ္လည္း

ေက်ာ္ခဲ႕ပါျပီ။

ငါ႔ရဲ႕ေက်ာင္းသြားေဖာ္သူငယ္ခ်င္းေလးေရ

ငါတို႕ေတြ ဆံပင္ဆက္မဲ႕အစား

ရွည္သထက္ရွည္ေအာင္

စိတ္ကိုဆက္ၾကစို႕လား။

ပညာသင္ႏွစ္က ၂၀

အေတြ႕အၾကံဳအေၾကာင္းေျပာရင္

အခ်ိန္ေတြေရာင္းတယ္

ေနာင္တေတြ၀ယ္တယ္။

ျပင္မရတဲ႕အမွားေတြအတြက္

ခဲဖ်က္မရွိဘူးတဲ႕

ေဖေဖေပးခဲ႕တဲ႕ခဲတံေလး

အခုထိထုတ္မေရးရေသးဘူး။

ေန႕ရက္ေတြအေရာင္မွိန္တဲ႕အခါ

ျပကၡဒိန္ၾကည္႕

ကဗ်ာဖတ္

ဒစ္ရွင္နရီလွန္

ဘ၀အဓိပၸာယ္အမွန္ဆိုတာဘာပါလဲ။              ။

စိတ္ခ်မ္းသာမွဳ

ကိုယ္႕အတြက္ကုန္သြားတဲ႕ေ၀စုလား

ေသျခင္းတရားနဲ႕လဲမယ္ဆိုလဲေပး

အလိုက္ေပးဆိုလည္းေပးမယ္။

ေပ်ာ္စရာအေရာင္လဲ႕လဲ႕ေလးေတြကို

က်ိဳးတို႕က်ဲတဲေတာင္မပိုင္

ဆုေတာင္းခြင္႔ေတြနဲ႕လည္းမဆိုင္ျပန္ဘူး။

ေန႔တိုင္းရထားစီးရင္းအခ်ိန္ျဖဳန္း

ငယ္ငယ္ကအိပ္မက္ေလးေတြလည္းသံုးမရေတာ႕ဘူး။

စုစုလႈိင္

ေစာေစာထတဲ့ တီေကာင္

မျပည့္တဲ့ဆုေတာင္းယူမလား

မွားတဲ့ဆုေတာင္းယူမလား

ဘ၀မွာ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ကအဲဒီလိုရွိတယ္။

မနက္ႏွစ္နာရီခြဲတိုင္း အိမ္ေပၚကျဖတ္ပ်ံသြားတဲ့ေလယာဥ္မွာ

ႏိုင္ငံျခား အလွကုန္ေၾကာ္ျငာရဲ႕ေဘလ္ဘုတ္ေပၚမွာ

ကိုယ့္ဖူးစာရွင္မပါဘူးလို႕ ဘယ္သူေျပာလဲ။

ဘယ္သူမွမေျပာနဲ႕။

ေဟာ္လူစီေနးရွင္းလို႕လည္းမေခၚနဲ႕။

သူလိုကုိယ္လိုအတၱနဲ႕

ဘ၀မွာ တာ၀န္ေက်ေက်ခ်စ္ဖူးခ်င္တာတစ္ခုတည္းပါ။

ဒီလထဲ နယူးေရာ့ခ္မွာ ရုပ္ရွင္ေက်ာင္းသြားတက္မလို႕

မအိပ္ဘဲနဲ႕လည္း ေန႕လည္ကသူငယ္ခ်င္းစကား

အားက်ျပီး ေယာင္ေနျပန္ျပီ။

စိတ္ေကာင္းေစတနာေတြေရာင္ျပန္ဟပ္ျပီ။

ေမးလ္ေဘာက္စ္ထဲမွာ ေလွကားေတြေရာက္လာသလိုပါပဲ။

ကိုယ္ကေတာ့ ကိုယ့္ေစတနာကို ကိုယ္ယံုတယ္။

ျပီးေတာ့ ကိုယ့္ေျခလွမ္းေတြကို ကိုယ္ယံုတယ္။

တစ္ခ်ိန္မွာျပန္လည္ဂုဏ္ယူဖို႕

ကိုယ္ယံုၾကည္ရာအလုပ္ကိုလုပ္

ကိုယ္ဘာေကာင္လည္းဆံုးျဖတ္ဖို႕

အေရးၾကီးတယ္ ဟုတ္တယ္ဟုတ္။

ဟုတ္တယ္ ခင္ဗ်ားေျပာသလိုပါပဲဗ်ာ။

ေက်ာက္တံုးနဲ႕လိပ္ျပာေလးမ်ား

ခဏေစာင့္ၾကပါ။

လူသားအိေျႏၵအျပည့္နဲ႕

ဘတ္စ္ကားတိုးမစီးဘဲလာခဲ့မယ္။

ျမစ္အလယ္မွာ ဘီယာေသာက္ပါ။

ဓာတ္ပံုရိုက္ေပးဖုိ႕လည္းမေမ့ပါေစနဲ႕။

ငါ့ကိုစတဲ့ ဇင္မင္းထြန္းကိုဘလိတ္ဓားနဲ႕ျခစ္လုိက္တယ္။

ဆရာမအေမေသလို႕ တစ္ဆယ္အလွဴေငြထည့္။

သူမ်ားေတြမျမင္ေအာင္ အၾကီးဆုံုးပန္းသီးကိုဖြားဖြားဖြက္ထားေပးပါ။

အေၾကာင္းအရာနဲ႕ လူေတြေျပာင္းသြားတာကလြဲရင္

ငယ္ငယ္က စာအုပ္ေနာက္ဆံုးစာမ်က္ႏွာမွာေရးတယ္

ၾကီးလာေတာ့ ကြန္ျပဴတာမ်က္ႏွာျပင္ေပၚတက္ေရးတယ္။

ဖရီကြမ္စီတူရင္ ေပါင္းမိလိမ့္မယ္ဆို

ညာေျပာမိတာခြင့္လႊတ္ပါ

စရိတ္စကေတြမ်ားတယ္ ဖုန္းမဆက္နဲ႕။

(မိုးေသာက္ယံတြင္ ေရးခ်င္ရာေရးသည္။ေစာေစာထေသာတီေကာင္အေပါင္းတုိ႕ ငွက္ေဘးမွ ကင္းေ၀းၾကပါကုန္။)

စုစုလႈိင္

ငါ့အတၱ

ပူေလာင္လြန္းတယ္..

မီးစေပါင္းကေဋကဋာနဲ့..

ရင္၀ကိုခြဲေနသလို...

အမုန္းေသြးေတြငါ့ကိုယ္ထဲမွာစီးဆင္းေနေတာ့..

ဟူးးးးး.....

မရည္ရြယ္ပဲ..

သက္ျပင္းေမာတစ္ခုေခၽြခ်တယ္..

ကိုယ့္ကုိကုိယ္ျပန္ဆန္းစစ္....

မခံခ်င္စိတ္ေႀကာင့္လား........

မာန..

မဖိတ္ေခၚပဲေရာက္လာတဲ့ငါ့ရဲ့ကိုယ္ပြား..

ရတယ္..

ႀကဳံလာမယ့္အဆုိးအေကာင္းတုိင္းအတြက္..

ကံႀကမၼာကိုငါမယိုးဘူး..

စိတ္ခ်...

ငါ့နွလုံးေသြးဆူပြက္သေရြ႕..

ႀကဳံလာမယ့္အဆုိးမွန္သမွ်ကို..

ငါ့ကိုယ္ပုိင္အားနဲ့

လိပ္ျပာသန္႕သန္႔တိုက္ထုတ္ဦးမွာ..

ကိုယ္ယုံႀကည္ရာလမ္းကို

ေခါင္းေမာ့ရင္ေကာ့ေလွ်ာက္နုိင္ဖုိ့..

ငါလက္ကိုင္ထားတဲ့ကိုယ္က်င့္သိကၡာရွိတယ္..

ကမၻာႀကီးျပိဳပ်က္သြားပေစ..

ငါ့အတၱနဲ့ငါစိမ္းလန္းမယ့္..

ျမက္ခင္းျပင္မွာ..

ဘယ္မသန့္ရွင္းတဲ့၀ိဥာဥ္ကိုမွ..

ျဖတ္ေလွ်ာက္ခြင့္မေပးတာ..

ငါ့အတၱပဲ......

Thanatkhar July

ကၽြန္ေတာ့္ကို ေမာ့ၾကည့္ေစခဲ့တဲ့ ေကာင္းကင္

လင္းတစ္ဝက္ ေမွာင္တစ္ဝက္

ကၽြန္ေတာ့္ ရင္ခုန္ဖက္ေလးကို ျမင္ရတယ္

ေန႔နဲ႔ ည ဆိုတာေတြကို

ကၽြန္ေတာ္ သတ္ပစ္လိုက္ရေပါ့။

မိုးသံ ေလသံေတြ ေရာ ေနတဲ့ တီးလံုးဟာ

သူ႔ကိုယ္သူ ျပန္သီက်ဴးတယ္

မိုးစက္လိုလို ေရေငြ႕လိုလိုနဲ႔

ကၽြန္ေတာ့္လို ျမစ္တစ္စင္းမွာမွ

သူမ လာျပီး တသြင္သြင္ စီးျပေနျပန္ေပါ့။

အိပ္မက္မက္တယ္

ကၽြန္ေတာ့္ ကဗ်ာေခတ္မွာ

သူမဟာ ဘုရင္မ လာျဖစ္လိုျဖစ္

ကၽြန္ေတာ္ ေျပာျပေတာ့ သူမက

သာမန္ကာ လွ်ံကာ ရယ္ပစ္တယ္

(ကၽြန္ေတာ့္မွာေတာ့

သူမ မ်က္လံုး ေမွးသြားတာေလးကိုပဲ

အလုအယက္ ခ်စ္လိုက္ရတယ္)။

အဲဒီလိုနဲ႔

တစ္ခ်ိဳ႕ည ေတြ မေမွာင္ဘူး

တစ္ခ်ိဳ႕မိုးတိမ္ေတြ ရြာမခ်ဘူး

တစ္ခ်ိဳ႕ အိပ္မက္ေတြက...

ဘယ္ေတာ့မွ ႏိုးထ မလာေတာ့ဘူး

ကၽြန္ေတာ္လဲ မိုးသည္းတဲ့ ညေတြဆို

မအိပ္ျဖစ္ေတာ့ဘူး

အဲဒီလိုနဲ႔......။

တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္

သံေယာဇဥ္ခ်င္း ထိမိခိုက္မိရာက စ

တစ္ေယာက္ အသက္ရွဴသံကို တစ္ေယာက္

နားေထာင္မိရာက စ။

သူမ က

ကၽြန္ေတာ့္ စာလံုးေပါင္းသတ္ပံုေလး တစ္ခု

ျဖစ္ခဲ့ရေပါ့။      ။

လက္ဝဲ

ေတာေျခာက္ ခံရတဲ့ သစ္ပင္

လက္ညွိဳးညႊန္ရာ စီးဆင္းခဲ့ဖူးၿပီ
အခု
စိုးရိမ္ေရမွတ္ဟာ ကိုယ့္ အနံ ့အသက္ကို
ေျခရာေကာက္လို ့ ။
သီးပြင့္ၾကည့္ဖို ့
ေနသာ ၾကည့္ဖို ့အေရးကိုမွ
မလိမ္မိုး မလိမၼာ
"သူတို ့ မင္းကို မလိုခ်င္ဘူး "
"သူတို ့ မင္းကို မလိုအပ္ဘူး"
သူတို ့
သူတို ့...........
တံခါးေတြကို
ထြက္သြားဖို ့ အတြက္ပဲ ဖြင့္ခဲ့ၾကတာ ။          ။

စည္သူေအာင္

ငါ့လမ္းဟာ တစ္ေျဖာင့္တည္း .. ငါ့ျမိဳ႕မွာ ဘုရင္မတစ္ပါးတည္း

ငါ့လမ္းဟာ တစ္ေျဖာင့္တည္း ... 
ငါ့ျမိဳ႕မွာ ဘုရင္မတစ္ပါးတည္း ...

ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ တလက္လက္နဲ႔ .. 
ယံုၾကည္မႈက တစ္ခုတည္း ..

သိပ္မ်ားမ်ားစားစား မရိွေပမယ့္ .. 
ငါ့ဘ၀က ခမ္းနားလြန္းတယ္ ... 

ေရႊရည္ေငြရည္ မစိမ္တဲ့ ..
ျဖဴစင္တဲ့ အိပ္မက္ ..
အေတာင္အလက္စံုတဲ့ 
ခံယူခ်က္နဲ႔ ..

ေလာကဓံက 
စိန္ေခၚတဲ့အခါတိုင္း .. 
ေတာ္လဲသံနဲ႔ ငါ့၀ိဥာဥ္က 
ထစ္ခ်ဳန္း ဟိန္းေဟာက္ျပ .. 

ဘယ္အရာကမွ ..
သစၥာတရားကို 
ခုတ္ထစ္ျဖတ္ေတာက္ပစ္လို႔မရ ..

ဘယ္အ႐ာကမွ ...
ေမတၱာတ႐ားေလာက္
မေႏြးေထြး မေအးျမ ..

ငါ့ရင္ထဲမွာ ..
ငါ့ေသြးနဲ႔ ေရးထားတဲ့ ..
နီရင့္ရင့္ စကား ..
ငါ့ကိုယ္ပိုင္ ဒႆန ..

" ငါ့လမ္းဟာ တစ္ေျဖာင့္တည္း ..
ငါ့ျမိဳ႕မွာ ဘုရင္မတစ္ပါးတည္း " 

မင္းသီ

ေဖေဖာ္ဝါရီ တစ္ဆယ့္ေလး

ခ်စ္သူမ်ား (စံုတြဲမ်ား)၊
ေခ်ာ့ကလက္၊
ပန္းစည္း၊
အရုပ္၊
အမွတ္တရ ကဒ္ျပား၊
အက်ၤ ီဆင္တူ၊
ပရိုမိုးရွင္း၊
ဒစ္စေကာင့္၊
စူပါမားကဒ္မ်ား၊
တစ္ဆက္ရွင္စာ တည္းခိုခန္း၊
လိင္ကိစၥ၊
ဗယ္လင္တိုင္းေဒး…

ေရာမျမိဳ႕က သူေတာ္စင္တစ္ေယာက္
သူကြပ္မ်က္ခံရတဲ့ေန႔ကို ေငးၾကည့္ေနတယ္…။ . . . . . ။

.
ကိုေဇ

ဗလာထဲက လူ

အ့ဲဒီ႔ မိန္းမက……
ရယ္ရင္းနဲ႔ မ်က္ရည္က်တတ္တ့ဲလူမ်ိဳး
အဆံုးရွာရင္းနဲ႕ အစ ေပ်ာက္သြားတတ္တ့ဲလူမ်ိဳး
လမ္းသြားရင္ေတာင္
ခလုတ္တိုက္ျပီးမွ
အိမ္ျပန္ေရာက္တတ္တဲ႔ လူမ်ိဳး………

တစ္ခါတစ္ခါ ဗင္းနစ္ျမိဳ႕စားကို အားက်မိေပမ့ဲ
ကိုယ့္အသားကိုယ္ 
လွီးထုတ္ပစ္ဖို႔ကလည္း သတၱိမရွိျပန္……

တကယ္ေတာ့…
ငါဟာ အာလာဒင္ ကန္ထုတ္သြားတ့ဲ
ဆီမီးခြက္ အစုတ္မွ်သာ ျဖစ္တယ္

မသိျခင္းေတြေက်ာ္သြားတ့ဲအခါ
မရွိျခင္းေတြက ဦးတိုက္ေရာက္လာ
ဝလံုးနဲ႔ သုည
သုည 
ျပီးေတာ့……
ဝလံုး……

လက္တံေပ်ာက္သြားတ့ဲ နာရီလို……
တစ္ခ်က္ခ်က္ ေအာ္ေနေပမဲ႕
ဘယ္အခ်ိန္မွန္းကို မသိေတာ့…… ။ ။

စုန္း

ေစ်းကြက္

ဘဏ္စာအုပ္ထဲက ဂဏန္းေတြ

စိတ္မလံုျခံဳတဲ့ ကြန္ဒိုေတြ

ပညာမဟုတ္တဲ့ စာရြက္ေတြ

နာမည္ေနာက္က ရာထူးေတြ

အေရျပားေပၚက ေကာက္ေၾကာင္းေတြနဲ႕

ႏွလံုးသားကို ဗန္းျပ

အခ်စ္ဆိုျပီးခ်ေရာင္း

လိင္ကိစၥကို အစစ္ေတာင္း

အေရာင္းအဝယ္ျဖစ္ေနၾကတဲ့ ေစ်းကြက္မွာ

လူသားဆန္မႈ နဲ႔ ကိုယ္ခ်င္းစာတရား

အလကားေပးပါရေစ။ . . . ။

ကိုေဇ

ထာဝရဆိုတာ ေသခ်ာတယ္

ကပ္သီးကပ္သပ္ ေကာင္မေလးဆိုတဲ႔ ..
ေမွာ္ဝင္သီခ်င္းေတြမွာ ..
ငါ့ညေတြဟာ ေပ်ာ္ဝင္သြားခဲ႔ ...

ဂ်စ္ပ္စီအိပ္မက္ေတြလည္း ..
လူႀကီးလူေကာင္းဆန္တတ္ခဲ႔ၿပီ .. 

ပံုျပင္မဆန္ဘူး ..
ဒ႑ာရီမဆန္ဘူး ..
ရိုးရိုးေလးနဲ႔ လွတာ ..
ငါတို႔ရဲ႕ ဇာတ္လမ္းေပါ့ ..

ဒါေပမယ့္ .. 
နည္းနည္းေတာ့ .. 
ထူးဆန္းအ့ံၾသဖြယ္ေကာင္းတယ္ .. 
မိုးစက္ေပါက္မ်ားစြာထဲကမွ ..
'သူမ' ဆိုတဲ႔ .. 
မိုးစက္ေပါက္ကေလးက ..
ထီးေပါင္းမ်ားစြာထဲကမွ ..
'ငါ' ဆိုတဲ႔ ..
ထီးကေလးေပၚ ေပါက္ခနဲ က်လာခဲ႔ .. 

ဒီလိုနဲ႔ ..
ယံုၾကည္ခ်က္ေတြဟာ ..
ဝတ္ေကာင္းစားလွေတြနဲ႔ ျဖစ္လာခဲ႔ ..

သူ႔ကို သတိရျခင္းေတြနဲ႔အတူ ..
ဘဝရဲ႕ ပင္ပန္းဆင္းရဲမႈေတြမွာ ..
ေနေပ်ာ္လာခဲ႔တယ္ ... 

ထာဝရ ေသခ်ာတယ္ .. 
ေသာၾကာၾကယ္က ...
တနဂၤေႏြၿဂိဳလ္မွာ အုပ္မိုးေနသေရြ႔ေတာ့ ..
ငါ့နကၡတ္ေတြ ျပာေနလိမ့္ဦးမယ္

မင္းသီ

မသန္ ့ရွင္းေသာ မ်က္လုံးမ်ားျဖင့္ လက္ကို မပြတ္သပ္မိရန္

ျပက္လုံးက မရယ္ရတဲ့ အခါ
လူရႊင္ေတာ္ကို ရယ္ၾကမွာလား
ေခတ္နက္နက္ႀကီးထဲ
ေသေသရွင္ရွင္ ပစ္ခ်ခံထားရ ။

အားလုံးဟာ ျဖတ္ေလွ်ာက္ ေတြပါ
တစ္ကမၻာတည္းသား ေတြပါ
အသက္ရွဴသံေတြ ေပက်ံေနတဲ့
အမွားအယြင္း ေတြပါ ။

အဲဒီ လက္ျဖစ္က်ိန္စာေတြ
ဘယ္ေလာက္ သက္ဆိုးရွည္ဦးမွာလဲ
စီးေဆာပုံ လုပ္ထားတဲ့ ညီမွ်ျခင္းေတြက
တစ္ဖက္ဖက္ကို အျမဲ ေစာင္းေနမွာပဲ
ေလွကားတစ္စင္းဟာ ေလွကားတစ္စင္းကို
တက္နင္းသြားတယ္ ။            ။

စည္သူေအာင္

သစ္ပင္စိုက္ေနသည္

''က်ြန္ေတာ္ႀကီးလာရင္……
ပန္းေရာင္းမယ္ ဆရာမ''
ဒါက……
သူ႔ရဲ႕ သမိုင္းအစ
ေက်ာင္းစာအုပ္က လြဲရင္
ဘဝကို မေက်ညက္ခ့ဲ
လူ႔က်င့္ဝတ္ကို အရည္မေဖ်ာ္ဖူးခဲ႔
အၿဖဴကို အေရာင္မစပ္ဖူးခ့ဲ
ပိုးကိုက္ေနတဲ႔ သစ္သီးကိုေတာင္
အေကာင္းျမင္တ့ဲ စိတ္နဲ႔ႀကည့္ေပးခ့ဲတယ္
''စင္းလံုးေခ်ာထက္ ပိုခ်ိဳသတဲ႔''

သူက ျဖတ္လမ္းဆိုတာကို မသိဘူး
ခ်ြန္ဇူး ရဲ႕ စစ္ဗ်ဴဟာ ကို နားမလည္ဘူး
စစ္တုရင္းရဲ႕ ေလ်ွာက္လမ္းမွာ 
ေငးေငးငိုင္ငိုင္ ထိုင္ေနတဲ႔ လူသား
ဒါေပမဲ႔……
သူ႔ဝါသနာ အေလ်ာက္
သစ္ပင္ေတာ့ စိုက္တတ္တယ္။

သူက လူတကာအျမင္မွာ……
လူ႕ဗာလ 
တက္လမ္းမရွိတဲ႔ ေလွကား
ဒီကေန႔ေခတ္မွာ
ရိုးသားမႈက
ငတံုးငအ ဆိုတဲ႔ အဓိပၸာယ္ေျပာင္းသြားေပမဲ႔
သူကေတာ့…………
သစ္ပင္ေတြ စိုက္ေနတုန္း…… 
သူ…သစ္ပင္ေတြ စိုက္တုန္းရယ္…။           ။

စုန္း